ساز کلاوینت درواقع همان کلاویکوردی است که دامنهٔ صدای آن به‌صورت الکتریکی افزایش یافته است. ارنست زاخاریاس موسیقی‌دان آلمانی در دههٔ ۱۹۶۰ این ساز را اختراع کرد و شرکت هونر نیز تولید آن را به‌عهده گرفت.
این ساز الکتریکی‌مکانیکی برای تولید صدای مناسب خود به آمپلی‌فایر احتیاج دارد. بیشتر کلاوینت‌ها ۶۰ کلید و یک صفحه کلید دارند که فرکانس‌های اصلی را دربرمی‌گیرد. این دامنهٔ ۵ اکتاوی محدودهٔ یک گیتار الکتریک و بیشتر محدودهٔ گیتار بیس‌های الکتریک را پوشش می‌دهد.
سیم‌ها در یک بدنهٔ فلزی در بالای کلیدها قرار دارند. هر کلید در صفحه یک اهرم است که روی یک تکیه‌گاه در پشت قرار دارد. در زیر هر کلید، یک نگه‌دارندهٔ فلزی پد لاستیکی کوچکی را می‌گیرد. با فشار دادن هر کلید تکنیکی مثل همر آن در گیتار اتفاق می‌افتد. یک مبدل الکترومغناطیسی ارتعاش سیم‌ها را تبدیل به یک جریان الکتریکی می‌کند. حس خاص صدای کلاوینت از همین تکان آنی پد لاستیکی و برخورد قسمتی از آن با سیم ناشی می‌شود. ظاهرا صفحه کلید کلاوینت مثل صفحه کلید پیانت است.
