اگرچه سازهایی چون ساکسوفون و ترومپت از سازهای شاخص موسیقی جاز هستند، اما پیانو نیز نقش مهمی در رشد این سبک موسیقی داشته است. در این نوشته تعدادی از بهترین پیانیست‌های سبک جاز را به نقل از سایت Pianistmagazine معرفی می‌کنیم.
کاونت بیسی
بیسی از مبدعان سوینگ* بود و ارکستر او از مهم‌ترین گروه‌های سویینگ بود. او ارکستر را به سمت استفاده از پیانو برد. او با خواننده‌ی مشهور آمریکایی فرانک سیناترا در قطعه‌های من را به ماه پرواز ده (fly me to the moon) و بهترین‌ها هنوز در راهند (The best is yet to come) همکاری کرد.
بیسی در سال ۱۹۵۸ برنده‌ی جایزه‌ی گرمی شد. او نخستین سیاه‌پوستی بود که این جایزه را از آن خود کرد.
دیو بروبک
بروبک از غول‌های دیگر در دنیای پیانو جاز است. او را باید پادشاه مسلم کول‌جز بدانیم که زیرسبکی آرام از موسیقی جاز است. او در سال ۱۹۹۶ برنده‌ی جایزه‌ی گرمی شد. از او با بداهه‌نوازی‌های گستاخانه و هیجان محض هنگام خراب کردن ساختار یک قطعه در بداهه‌نوازی یاد کرده‌اند.
چیک کوریا
کوریا در سبک جازفیوژن شهرت فراوانی دارد. آلبوم او return to forever که آن را در سال ۱۹۷۲ منتشر کرد مشخصه‌های آکوستیک و الکترونیک را داشت و تحت تاثیر موسیقی آمریکای لاتین بود. این آلبوم از مهم‌ترین آلبوم‌های کلاسیک جاز در قرن بیستم به شمار می‌رود.
بیل ایوانز
آکورد بلوکه و خطوط ملودیک آوازی مستقل (به لحاظ ریتمیک) امضای شخص بیل ایوانز و ویژگی منحصر به فرد او است. او آلبوم kind of blue را با گروه شش‌نفره‌ی مایلز دیویس منتشر کرد. این آلبوم پرفروش‌ترین آلبوم موسیقی جاز در همه‌ی دوران‌ها شد.
ارول گارنر
او در نواختن پیانو قامتی بلند داشت و شهرتش بیشتر به نواختن در سبک سوینگ است. قطعه‌ی معروف او «Misty» امروزه یک قطعه‌ی استاندارد در موسیقی جاز است. گارنر مثل بسیاری از پیانیست‌های سبک جاز مهارت زیادی در نواختن به صورت گوشی داشت. مشهور است که او پس از تماشای اجرای زنده‌ی Emil Gilels فورا به آپارتمان خود رفت و توانست بخش زیادی از آن‌چه در کنسرت شنیده بود را به صورت گوشی اجرا کند.
هربی هنکاک
هنکاک اسطوره‌ای در موسیقی جاز مدرن است و برخی او را در این سبک موفق‌تر از دیگران می‌دانند. او در سال ۲۰۰۸ برنده‌ی جایزه‌ی گرمی برای بهترین آلبوم موسیقی سال شد. او از سال ۲۰۱۲ تاکنون در دانشگاه UCLA به تدریس موسیقی مشغول است.
ارل هاینز
هاینز به‌خاطر حربه‌ای که در دست چپ خود به کار می‌برد مشهور شده بود. بخش زیادی از شاخص‌های نوازندگی‌اش به دست چپش مربوط است. او از کسانی است که شیوه‌ی نوازندگی‌اش تاریخ جاز را شکل می‌دهد. ارل هاینز در نوازندگی با زمان بازی می‌کرد بی آن‌که ریتم را گم کند.
احمد جمال
هم‌عصرانش او را دانشمند صدا می‌نامیدند. جمال بیشتر به‌خاطر آلبوم At the Pershing: But Not for Me مشهور است. این آلبوم در سال ۱۹۵۸ منتشر شد. این موزیسین آمریکایی اکنون ۸۹ ساله است و همچنان به تولید و اجرای موسیقی مشغول است.
هانک جونز
جونز از خانواده‌ای بود که همگی موزیسین بودند. برادرش از بزرگ‌ترین تک‌نوازهای ترومپت در موسیقی جاز بود. جونز به طرز عجیبی ۶۰ آلبوم ضبط کرد. از جمله آلبوم‌های The Jazz Trio of Hank Jones، The Talented Touch و Arigato. او در تولد چهل و پنج سالگی جان اف کندی پیانو نواخت و مرلین مونرو با همراهی ساز او می‌خواند: تولدتان مبارک آقای رئیس جمهور»
ماریان مک‌پارتلند
ماریان پیانیست بریتانیایی بود که صحنه‌ی موسیقی جاز آمریکا در سال ۱۹۴۶ میزبان او و شوهر ترومپت‌نواز آمریکایی‌اش جیمی مک‌پارتلند بود. نشریه‌ی گاردین او را از پیانیست‌های حرفه‌ای و خوش‌ذوق قرن بیست می‌داند. او از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۱۱ میزبان برنامه‌ی رادیویی خودش به نام پیانو جاز ماریان مک‌پارتلند بود. در این برنامه موزیسین‌های جاز به اجرا می‌پرداختند و درباره‌ی موضوع‌های مختلف موسیقایی گفت‌وگو می‌کردند. این برنامه طولانی‌ترین برنامه‌ی NPR بود.
برد ملداو
ملدوا در سال ۱۹۸۸ در نیو اسکول در نیویورک زیر نظر فرد هرش پیانیست موسیقی خواند. پس از مدتی کوتاه او در صحنه‌ی بین‌المللی موسیقی جاز به‌عنوان ستاره‌ی بزرگ کیبرد در جاز معروف شد و از اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ گروه سه‌نفره‌ی موسیقی خود را با همراهی یک نوازنده‌ی گیتار باس و یک نوازنده‌ی درامز تشکیل داد. ملدوا هم‌اکنون نیز به ضبط موسیقی و اجرای کنسرت اشتغال دارد.
تلانیوس مانک
نمی‌توانیم از پیانیست‌های سبک جاز صحبت کنیم بدون آن‌که اشاره‌ای به تلانیوس مانک داشته باشیم. مانک بعد از دوک الینگتون، پرکارترین موزیسین جاز از لحاظ ضبط قطعه به شمار می‌آید. نکته‌ی جالب این است که الینگتون حدود هزار قطعه ساخته بود اما مانک از صد قطعه هم کمتر ساخته بود.
رویکرد مانک در نوازندگی پیانو و آهنگ‌سازی بسیار غیرمتعارف بود. او در قطعه‌های خود تغییرات ناگهانی ایجاد می‌کرد و بنابراین مورد نقدهایی واقع می‌شد که بیراه هم نبود.
او یازده سال پس از مرگش برنده‌ی جایزه‌ی گرمی یک عمر دستاورد هنری شد.
جلی رول مورتون
او از نخستین غول‌های موسیقی جاز و نخستین تنظیم‌کننده در این سبک است. قطعه‌ی Jelly Roll Blues ساخته‌ی مورتون (۱۹۱۵) از نخستین قطعه‌ها در تاریخ موسیقی جاز است. او به تالار مشاهیر راک اند رول نیز فراخوانده شده بود.
پس از مرگ مورتون، شایعات زیادی درباره‌ی او بود. یکی از این شایعات این بود که او آفرینش سبک جاز را به خود نسبت داده است که باعث ناراحتی عده‌ی زیادی شد. اگرچه به نظر می‌رسید او اندکی دچار عقده‌ی حقارت است!
*از زیرسبک‌های سبک جاز