وین (Vienna) شهری مملو از موسیقی است. فردریک شوپن (1849-1810) این شهر را شهری زیبا و پر جنب و جوش توصیف کرد که او را بیش از حد خوشحال می‌کند. تاریخ موسیقیایی این شهر بی‌نهایت است؛ جوزف هایدن (1809-1732)، ولفگانگ آمادئوس موتزارت (1791-1756) و فرانتس شوبرت (1828-1797) در لیست موسیقیدان‌های بزرگی هستند که در خیابان‌های آن قدم زده‌اند. حتی آنتونیو ویوالدی (1741-1678) که اهل شهر ونیز است، آخرین سال‌های زندگی خود را در وین گذراند و جسد وی تا به امروز در آن‌جا قرار دارد. در کنار آهنگسازان، وین زادگاه گروه‌های مشهور جهانی چون فیلارمونیک وین و گروه کر پسران وین است. این شهر هم‌چنین میزبان یکی از قدیمی‌ترین سازندگان پیانو است؛ شرکتی که در سال 1830 به عنوان سازنده‌ی رسمی پیانو به انتصاب امپراطور اتریش درآمد و در سال 1909، ساز کاملا غیرمعمول و البته گران قیمت Bösendorfer Imperial Grand Piano را تولید کرد.
Ferruccio Busoni، آهنگساز ایتالیایی (1924-1866)، در سال 1909 بذر پیانوی گرند Imperial را کاشت. رونویسی او از آثارِ ارگانِ یوهان سباستین باخ (1750-1685) برای پیانو، یک مشکل قابل توجه داشت؛ او به نت‌های بیشتری احتیاج داشت. Busoni به روشی نیاز داشت که بتواند لوله‌های باس 16 تا 32 فوتی ارگان را شبیه‌سازی کند. بنابراین به شرکت Bösendorfer پیشنهاد کرد که پیانویی با 9 کلاویه‌ی اضافی در بخش باس تولید کند. ایده‌ی او پذیرفته شد و اولین پیانوی گرند ایمپریال، کمپانی Bösendorfer، مدل 290، ساخته شد.
این 9 کلاویه‌ی مضاعف، نه تنها نت‌های اضافی در اختیار نوازنده قرار می‌دهند، بلکه صدای پیانو را در تمامی گستره‌های صوتی، غنی‌تر می‌سازند و صدایی عمیق‌تر و رضایت بخش تولید می‌کنند. بر همین اساس Garrick Ohlsson، پیانیست آمریکایی (متولد 1948)، امپریال گرند را «رولز رویس پیانوها» توصیف کرد. این شهرت بیشتر به این علت ادامه یافته که آهنگسازان زیادی برای این ساز آهنگسازی کرده‌اند، از جمله؛ موریس راول (1937-1875)، کلود دبوسی (1918-1862) و بلا بارتوک (1945-1881). بارتوک سونات پیانوی BB 88 را (در سال 1926) برای پیانوی امپریال گرند نوشت. در موومان دوم این سونات، احتیاج است که برخی از این کلیدهای اضافی نواخته شوند. پیانیست‌های بزرگی از جمله؛ ویکتور بورژ (2000-1909)، آندرس شیف (متولد 1953) و ویلهلم بکهاوس (1969-1884) با پیانوی امپریال گرند اجرا کرده‌اند.
این پیانو صدایی چشم‌گیر و ظاهری با شکوه دارد. وجود کلاویه‌های اضافی، هوای انتظار و تعلیق ایجاد می‌کند. جنبه‌ی جالب این ساز این است که ایده‌ی «پیانوی استاندارد» را به چالش می‌کشد. هر پیانو از نظر تعداد کلاویه، حساسیت نسبت به لمس یا شکل متفاوت است. Bösendorfer Imperial Grand پیشرفتی را ارائه داده که به نوبه‌ی خود امکانات موسیقی را گسترش می‌دهد، یک چشم انداز هیجان انگیز!
می‌توانید صدای کلاویه‌های اضافه‌ی پیانوی امپریال گرند Bösendorfer را در ویدئوی زیر بشنوید:
منبع: Pianist