کلود دبوسی

۷ حقیقت جالب درباره‌ی «کلود دبوسی»

کلود دبوسی آهنگساز مشهور فرانسوی بوده که به‌خاطر آثاری چون؛ Clair de Lune (مهتاب) و Prélude ‘l’Après Midi d’un Faune (پرلود بعد از ظهر حیات وحش) شناخته شده است. گوش دادن به هر یک از این آثار، یادآور جایگاه دبوسی در دوران موسیقی رمانتیک است. با این وجود، زندگی او در دوران پس از رمانتیک به پایان رسید (1918-1862) و این بخشی از چیزی است که آهنگسازی‌های او را این‌قدر جذاب می‌سازد.

با وجود این‌که ریشه‌ی کارها، عواطف و احساسات دبوسی در دوره‌ی موسیقی رمانتیک قرار داشت، مجموعه‌ی کامل آثار او که به دلیل آرمان‌های امپرسیونیستی و نمادینش مشهور است، تحت تأثیر هنرمندان و نویسندگان مشهور آن زمان قرار گرفته.

برای مرور لیست کامل آهنگ‌های کلود دبوسی این‌جا را کلیک کنید.

حقایقی جالب درمورد کلود دبوسی

در ادامه هفت حقیقت جالب را در مورد یکی از مشهورترین آهنگسازان موسیقی کلاسیک، «کلود دبوسی» آورده‌ایم:

  1. او در خانواده‌ای موسیقیدان بزرگ نشده است: «موتزارت»، «بتهوون» و «مندلسون» همه نمونه‌هایی از موسیقیدانانی هستند که از خانواده‌های افسانه‌ای و چند نسلی موسیقی کلاسیک آمده‌‌اند. برخلاف بچه‌های آن خانواده‌ها، که نوازندگی نقطه‌ی کانونی زندگی آن‌ها بود و با موسیقی بزرگ شده بودند، دبوسی در یک خانواده‌ی فقیر و طبقه‌ی کارگر بزرگ شد. مادرش خیاط بود و پدرش مغازه‌ی چینی فروشی داشت. اما علاقه و مهارت کلود دبوسی در موسیقی غیرقابل انکار بود و خانواده‌اش فداکاری‌های لازم را برای ثبت نام او در کلاس‌ پیانو، در سن هفت سالگی، انجام دادند.
  2. نبوغ موسیقی دبوسی غیرقابل انکار بود: در عرض سه سال از شروع نواختن پیانو، نبوغ و استعداد موسیقی دبوسی غیر‌قابل انکار بود. در نتیجه، در هنرستان پاریس پذیرفته شد و 11 سال در آن‌جا به یادگیری موسیقی و آهنگسازی پرداخت.
  3. شکست در اجرا باعث شد که خود را وقف آهنگسازی کند: ما به این عقیده باور داریم که شکست اجتناب ناپذیر است و باید به‌عنوان فرصتی برای یادگیری تلقی شود. دبوسی می‌تواند نماد این مفهوم باشد، زیرا عدم موفقیت او در کسب جایزه‌ی برتر کنسرواتوار پاریس برای اجرای پیانو (دیپلم افتخار عالی مطالعات موسیقی) باعث شد تا رویای پیانیست ویرتوئوز بودن را رها کند و استعدادها و انرژی‌اش را بر روی آهنگسازی متمرکز کند.
  4. کلود دبوسی بورسیه‌ی تحصیلی L’Académie des Beaux Arts در Villa Medici را دریافت کرد: برنده شدن جایزه‌ی رم توسط دبوسی در سال 1885 (در سن 23 سالگی) مثال خوبی است برای اثبات بیشتر این موضوع که شکست‌های شما در زندگی می‌تواند شما را به پیروزی‌های بیشتر برساند. این برد به او کمک کرد تا بتواند بورسیه‌ی چهار ساله در آکادمی des Beaux Arts در Villa Medici را دریافت کند.
  5. او نگرش‌های سنتی درباره‌ی نقش سازها در ارکستر را به چالش کشید: شاید یکی از گسترده‌ترین تأثیرات بر موسیقی که توسط دبوسی ایجاد شد، تغییر نحوه‌ی نگرش به نقش سازهای ارکستر بود. بر اساس دانشنامه‌ی Britannica، دبوسی؛ «… حکم سنتی مبنی بر این که سازهای زهی عمدتا باید غنایی باشند را رد کرد» یا که «… نیازی به استفاده از سازهای بادی چوبی برای نورافشانی نیست». او توانایی به تصویر کشیدن انواع وسیع‌تری از رنگ، لحن، بافت و صداهای صمیمی را در این سازها می‌دید و بر این اساس استفاده از آن‌ها را با دیدگاه خودش ساختاربندی کرد.
  6. Chouchou (تنها فرزند و دختر او)، استثنائی برای قاعده‌ی زن‌باره بودن او بود: مانند بسیاری از نوازندگان، کلود دبوسی نیز مردی پرشور بود. در واقع آن‌قدر پرشور که «مارسل دیتشی»، نویسنده و زندگی‌نامه نویس، نوشت: «در هر نقطه از زندگی دبوسی یک زن وجود داشت. مطمئنا زنان در هر سنی شیفته‌ی او بودند و مانند پیچک به دیوار، خود را به او می‌چسباندند.»
    بین سال‌های 1890 تا 1904 ، دبوسی علاوه بر سایر روابط خارج از ازدواج، با سه زن مختلف ازدواج/ زندگی می‌کرد. اما تنها یک عشق مونث در زندگی او وجود داشت و آن تنها فرزند او، کلود اِما دبوسی، ملقب به «چوچو» بود. دبوسی وقف «چوچو» بود و دو اثر را به او تقدیم کرد؛ آثار پیانویی با عنوان «گوشه‌ی کودکان/ Children’s Corner» و «باله‌ی کودکان/ La Boîte à Bijoux».
  7. دبوسی، خود دیگری (شخصیتی ثانوی) با نام «Monsieur Croche» داشت: ما شیفته‌ی این واقعیت هستیم که کلود دبوسی یک شخصیت ثانویه‌ی فعال داشته و آن را Monsieur Croche نامیده. این خود فانتزی، نقشی بود که او برای کشف مکالمه‌های خیالی در مورد هنر، طبیعت و دیگر موضوعات روح انگیز و روحانی بر می‌گزید. این نام در اصل زمانی ایجاد شد که او به عنوان منتقد موسیقی در مجله‌ی هنری و ادبی La Revue blanche کار می‌کرد. در مدت کوتاهی این نام مستعار به خود فانتزی او تبدیل شد و مقاله‌های Monsieur Croche جمع‌آوری و سه سال بعد منتشر شد.
    خود دیگر (آلتر ایگو)، می‌تواند برای مجریان و نوازندگان سازهای زهی مفید باشد و به ایجاد شخصیتی، برای صحنه‌ی اجرا، که از زندگی خصوصی و شخصی فرد جداست کمک کند.

منبع: Connollymusic

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *