در این مقاله Doug Hanvey، نوازنده و معلم پیانو، ویژگی‌های اساسی هنرجویان بزرگسال پیانو را به آنها یادآور می‌شود.
در سفر دیرینم به عنوان نوازنده و معلم پیانو، مدرک کارشناسی ارشدم را در زمینه‌ی آموزش بزرگسالان گرفتم. بچه‌ها را دوست دارم اما ترجیح می‌دهم به بزرگسالان آموزش دهم و این ممکن است با ویژگی‌های منحصر به فرد هنرجویان بزرگسال که به شدت با آن سازگار هستم، ارتباط داشته باشد:
- هنرجویان بزرگسال، هدفمند هستند.
- خودشان، خودشان را هدایت می‌کنند.
- به دنبال بیانی خلاق هستند.
بزرگسالانی که به عنوان یک مبتدی برای آموزش آماده می‌شوند یا کسی که برای یادگیری دوباره‌ی پیانو آمده؛ با تأمل در این خصوصیاتشان و برقراری ارتباط با معلم فعلی (یا آینده) خود، سود زیادی خواهند برد.
هدف‌گذاری
بزرگسالان برخلاف کودکان، معمولا اهداف یادگیری قابل شناسایی دارند. وقتی نوبت به یادگیری پیانو می‌رسد، اهداف ممکن است به طور کلی از «یادگیری آکورد» تا هدفی خاص، مانند: «اجرای سونات مهتاب» متغیر باشند.
ما بزرگسالان به شرایطی عادت کردیم که تجارب آموزشی گذشته به ما می‌گویند اهداف چیستند و چگونه می‌خواهیم برای رسیدن به آنها تلاش کنیم. بنابراین ممکن است به یک تلاش آگاهانه نیاز داشته باشیم تا به روشنی اهداف خود را بیان کنیم. این‌ها برخی از سوالاتی هستند که ممکن است به ما در این مسیر کمک کنند:
- هدف اصلی من از یادگیری پیانو چیست؟ چرا من این کار را انجام می‌دهم؟
- چه سبک‌هایی از موسیقی را می‌خواهم اجرا کنم؟
- اهداف خاص من چیست؟ (به عنوان مثال: یادگیری خوانش موسیقی، نواختن با گوش، یادگیری آکورد، آواز خواندن و نواختن به همراه آن، بهبود تکنیک)
- رویاهای بزرگ موسیقی من چه هستند؟ (به عنوان مثال: اجرا برای دیگران، هم‌نوازی با نوازندگان دیگر، ضبط یک آلبوم)
جهت‌دهی به خود و هدایت خود
یکی از بارزترین خصوصیاتی که هنرجویان بزرگسال را از کودکان متمایز می‌کند؛ نیاز آنها به جهت دهی به خودشان است. «جهت‌دهی به خود» به معنای این است که بزرگسالان ترجیح می‌دهند اهداف یادگیری، نیازها و منابع خود را شناسایی کنند و میزان اثربخشی یادگیری خود را ارزیابی کنند. از نظر عملی، این بدان معناست که بزرگسالان ترجیح می‌دهند معلم را به‌عنوان کسی ببینند که کارشان را تسهیل می‌کند، نه به‌عنوان فردی مدیر.
با این حال، مانند تعیین هدف، بزرگسالان عادت کرده‌اند تا نیازهای خود را برای جهت‌دهی خود، به حداقل برسانند، خصوصا هنگام کار با معلمانی که بیشتر به کودکان تعلیم می‌دهند (اکثرا این‌گونه‌اند)؛ هنرجویان بزرگسال پیانو ممکن است به جای بیان و طرفداری از نیازهای یادگیری منحصر به فرد خودشان، به ساختار بیرونی و اهداف ارائه شده توسط معلم تن بدهند.
نوازندگان بزرگسال در صورتی از مزایای آموزگار خود بهره می‌برند که؛ نیازهایشان برای هدایتشان را به طور واضح، به معلم فعلی یا معلم آینده‌ی خود انتقال دهند و از او درخواست کنند که برطرفشان کند. اگر مشخص نیست که معلمی می‌تواند این نیازها را برآورده کند یا خیر، به جستجوی خود ادامه دهید.
خلاقیت
فراگیران بزرگسال به سمت یادگیری تجربیاتی متمایل می‌شوند که فرصت‌هایی را برای بیان خلاقیتشان فراهم می‌کنند. خلاقیت، نوعی «بازی بزرگسالان» است که نه تنها لذت‌بخش و شوق برانگیز است، بلکه نتایج یادگیری را نیز بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال: یادگیری بداهه نوازی با یک ضرب ثابت، سبب پیشرفت مهارت‌های مربوط به ریتم و گوش می‌شود.
در حالی که تفسیر ساده‌ی یک قطعه‌ی موسیقی، مستلزم تصمیم‌گیری خلاقانه است؛ بسیاری از بزرگسالان به فعالیت‌های سخت‌تر موسیقی، مانند بداهه‌نوازی یا آهنگسازی علاقه‌مند هستند. نکته‌ی منفی این است که؛ آموزش سنتی موسیقی، هنوز به اندازه‌ی کافی بر خلاقیت تاکید ندارد (اگرچه این موضوع به تدریج در حال تغییر است).
ممکن است که بسیاری از معلمان پیانو برای کمک به یک هنرجوی بزرگسال، حتی در ابتدایی‌ترین مهارت‌های بداهه نوازی یا آهنگسازی، تحت فشار باشند. با این وجود، بزرگسالانی که انگیزه‌ی خاصی برای داشتن خلاقیت موسیقی دارند، نباید تصور کنند که معلمان خلاقیت محور نیستند. ممکن است یافتن چنین کسانی سخت‌تر باشد، اما غیرممکن نیست!
در مجموع، هنرجویان بزرگسال پیانو می‌توانند با طرح ریزی اهداف خود، بیان نیازهایشان برای یادگیری خود محور و بیان خلاقیتشان، از مزایای این خصایص بهره‌مند شوند. برقراری ارتباط واضح و مطمئن با آموزگاران، آموزش آنها را ارزشمند می‌کند و شانسشان را برای کسب آموزش درجه‌ی یک موسیقی، بهینه می‌کند.
منبع: Pianistmagazine
