موتسارت در طول عمر نسبتا کوتاه خود قطعههای بسیاری ساخت و گفته میشود او بیشتر این قطعهها را در دههی آخر عمر خود نوشت. در این نوشته تعدادی از مهمترین آثار این آهنگساز دورهی کلاسیک را با هم مرور میکنیم.
فلوت سحرآمیز
موتسارت این اپرا را درست پنج سال قبل از مرگ نابهنگامش نوشت و این اثر تا به امروز از موفقترین آثار موتسارت است. داستان این اپرا برگرفته از نمایشنامهی ازدواج فیگارو نوشتهی نمایشنامهنویس فرانسوی پییر بو مارشه است که لرنزو دا پونته آن را بهصورت اپرا درآورد. خود اپرا پر از موسیقیهای مشخص و متمایز است بی آنکه اورتور (پیشنوا) مشخصی داشته باشد. تم عروسی فیگارو تمپوهای سریع و آهسته و دینامیکهای نرم و بلندی از مقدمهی اپرا دارد.
سمفونی شمارهی چهل
این سمفونی که به آن سل مینور بزرگ هم گفته میشود، در سال 1788 ساخته شد. موتسارت هنگامی که آن را کامل کرد 32 سال داشت. این قطعه چهار موومان دارد و اجرای آن حدود 25 یا 30 دقیقه طول میکشد. از این سمفونی دو نسخه موجود است که هر دو نسخهی آن توسط یوهانس برامس به ما رسیده است. این دو نسخه در انجمن دوستداران موسیقی در وین نگهداری میشود.
سمفونی شمارهی چهل و یک (ژوپیتر)
ژوپیتر آخرین و طولانیترین سمفونی موتسارت است و به گفتهی یک منتقد روزنامهی گاردین، با تمام قوای موسیقایی او ساخته شده است. موومان پیچیدهی مولتو آلگرو فرم سونات و فوگ و کنترپوان و البته ملودیهای دلفریب را گرد هم میآورد.
یکی از معدود کارهای اپرایی موتسارت است که برای یک اپرانامهی آلمانی تنظیم شده است. آریای ملکهی شب در اصل برای جوزفا هوفر، خوانندهی اپرا و خواهرزن موتسارت نوشته شده بود برای اینکه گسترهی صدایی او به نمایش گذاشته شود. اگر چه تصور میشود که درواقع خود موتسارت با اجرای او تحت تاثیر قرار گرفته است. در هر حال قرار گرفتن در این نقش حتی برای بهترین اپراخوانها چالشبرانگیز است.
اپرای عروسی فیگارو
موسیقی کوچک شبانه (یک سرناد کوچک)
شاید اسم این اثر را نشنیده باشید اما احتمالا خود اثر به گوشتان آشنا است. این قطعه با نام غیررسمی Eine Kleine Nachtmusik مشهورترین سرناد موتسارت بود.
سونات پیانو شمارهی یازده
موتسارت این قطعه را در سال 1778 نوشت. این سونات سه موومان دارد و مدتزمان اجرای آن حدود بیست دقیقه است.
کنسرتو کلارینت
موتسارت این قطعه را برای آنتون استدلر نوازندهی کلارینت نوشت. این کنسرتو سه موومان دارد و از آثار مهم موتسارت است. او دو ماه پس از کامل کردن این قطعه درگذشت.
سینفونیا کنسرتانته
این اثر اگرچه در میان آثار موتسارت چندان شناختهشده نیست، اما از بهترین آثار او است. این قطعه چیزی میان یک سمفونی و یک کنسرتو است و او موومان دوم آن را درست بعد از مرگ مادرش نوشته است. در این اثر میتوان اندوه زیبایی را در توییست (رقص) های ظریف هارمونیک آن و فضای متفکرانهای که به دو تکنواز داده شده بشنوید.
منابع
Eno