جنبش امپرسیونیستی در موسیقی کلاسیک از اواخر دوره رمانتیک برخاست و بر احساسات، خلق و خو و نمادگرایی متمرکز بود و با الهام از جنبش هنرهای تجسمی به همین نام پدیدار شد که هر دو به جای یک داستان یا تصویر خاص، بر ثبت لحظات، برداشتها و حالات زودگذر تمرکز میکنند. معنای واژه امپرسیونیسم یا تجسمگرایی به خوبی ماهیت آن را نشان می دهد. در واقع، امپرسیونیسم به عنوان یک جنبش مهم در موسیقی در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ام ظهور پیدا کرد، از جمله تاثیرگذاران این سبک کلود دبوسی و موریس راول بودند. گرچه این اصطلاح مورد علاقه دبوسی نبود، اما ماندگار شد. این نام به درستی ویژگیهای زیبایی شناختی این موسیقی را توصیف میکند.
