کوئنتین تارانتینو، «خوب بد زشت»، را بهترین فیلم تاریخ سینما از نظر کارگردانی دانسته است. اما یکی از مهمترین ویژگیهای این فیلم موسیقی آن است که انیو موریکونه، آهنگساز بزرگ ایتالیایی آن را ساخته است. تم اصلی موسیقی این فیلم را که ارکستر سمفونیک ملی دانمارک آن را اجرا کرده است، در ادامه تماشا کنید.
سر جیو لئونه، انیو موریکونه و وسترن اسپاگتی
وسترن اسپاگتی یکی از ژانرهای فرعی ژانر فیلمهای وسترن است که در اواسط دهه ۶۰، به وسیله سینماگران ایتالیایی ابداع شد و معیارها و قواعد وسترنهای آمریکایی را برهم زد. این فیلمها معمولا با بودجهای اندک و به زبان ایتالیایی ساخته میشدند و یکی از ویژگیهای آنها استفاده از خشونت مفرط و صحنههای جنسی بود که با معیارهای فیلمهای کلاسیک وسترن همخوانی نداشت.
سر جیو لئونه، یکی از سینماگرانی است که با ساختن سهگانه مرد بینام، این نوع فیلمها را به عنوان یک ژانر فرعی وسترن، تثبیت کرد. خوب، بد، زشت، محصول سال ۱۹۶۶، در میان سهگانه وسترن لئونه از جایگاه مهمتری برخوردار است.
یکی از مهمترین ويژگیهای این فیلم، موسیقی آن است که انیو موریکونه، آهنگساز بزرگ ایتالیایی، آن را ساخته است. لئونه با موریکونه در دبیرستان همکلاس بوده است و بعد از آشنایی با کارهای او، از موریکونه درخواست کرد تا برای فیلم «به خاطر یک مشت دلار» با او همکاری کند و این همکاری در فیلمهای بعدی او ادامه پیدا کرد.
انیو موریکونه و خلاقیت در موسیقی فیلم
انیو موریکونه در ساخت موسیقی فیلم خوب، بد، زشت، از افکتهای صوتی مثل شلیک گلوله، سوت زدن انسان، نعرههای آدمها وزوزه شلاقها در هوا در ترکیب با سازهای بومی سیسیلی، ترومپت، گیتار و گیتار اسپانیایی استفاده میکند که در آن زمان بسیار تازگی داشت و بسیار عجیب و متفاوت به نظر میرسید، اما با نگاه تازه لئونه به ژانر وسترن مطابقت داشت.
تم اصلی موسیقی فیلم یک ملودی دو نتی است که با الهام از نعره گرگ وحشی ساخته شده که در همان ابتدای فیلم میبینیم که در میان خرابهها پرسه میزند و زوزه میکشد. موریکونه بیشتر برای معرفی سه شخصیت اصلی فیلم از موسیقی استفاده میکند. هنگامی که هریک کار خاصی انجام میدهند یا در اول و آخر فیلم، که با اسمهای «خوب»، «بد»، و «زشت» معرفی میشوند. به عنوان مثال، تم اصلی در طول فیلم، برای هر یک از سه شخصیت اصلی با ساز خاصی زده میشود. آهنگساز برای شخصیت کلینت ایستوود یا بلوندی (خوب) از ساز فلوت؛ برای لی وان کلیف (بد) از اوکارینا و برای ایلای والاک (زشت) از وکال و صداهای انسانی و حیوانی استفاده میکند.
این تم بعدها الهامبخش بسیاری از گروههای موسیقی مثل رولینگ استونز و گروههای موسیقی راک و پانک مثل متالیکا شد. یکی از ویژگیهای منحصر بهفرد موسیقی فیلم خوب، بد، زشت، استفاده خلاقانه موریکونه از صدای «سوت انسان» به عنوان یک ساز است. شنیده شدن صدای سوت روی نماهای باز از دشت که سوارکار تنهایی در آن میراند، شاعرانه و تاثیرگذار است و حس تنایی سوارکار در دل طبیعت وحشی را به بهترین شکل منتقل میکند. موریکونه در ساخت موسیقی این فیلم به طور ويژه از ساز هارمونیکا (ساز دهنی) استفاده کرده است. قطعه مارستا، ملودی آرام وزیبایی است که با هارمونیکا نواخته میشود.
منبع:
برگزیده یک قرن موسیقی فیلم، پرویز جاهد، نشر آگه
