5 نکته برای شل کردن شانه‌ها
در این مقاله، چند پیشنهاد برای آگاهی شما و برطرف کردن مسئله‌ی درد شانه در حین تمرین و اجرا می‌آوریم.
همه‌ی ما از این موضوع مطلع هستیم؛ پشت کلاویه‌ها می‌نشینیم و گاهی اوقات برای مدت طولانی پشت آن قوز می‌کنیم و شانه‌هایمان گرفته، سفت شده و بالا می‌روند و اغلب تا زمانی که پس از جلسه‌ی تمرینی دردناک شوند، متوجه این موضوع نمی‌شویم.
توجه و تمرکز بر روی موسیقی و هم‌چنین یادگیری حرکات لازم برای نواختن یک قطعه، حواس را پرت می‌کند؛ هرچه شانه‌های ما بالاتر روند، انعطاف، آرامش و آزادی ما در نواختن چالش برانگیزتر می‌شود.
در ادامه پیشنهادهایی را برای آگاهی از این مسئله در حین تمرین و اجرا آورده‌ایم:
قدم اول
اول از همه، مقابل کلاویه‌ها بنشینید و قسمت بالایی بدن خود را کاملا شل کنید؛ بازوهای خود را در کنار خود به سمت پایین تاب دهید، تا زمانی که در آن‌ها احساس سنگینی و سستی کنید.
اکنون شانه‌های خود را منقبض کنید و بالا بیاورید تا به گوش‌هایتان برسند! به احساس تنش (انقباض) و ناراحتی توجه کنید. به حالت اول برگردید، در حالی که بازوهایتان به آرامی در کنار شما تاب می خورند و از همه مهم‌تر، تفاوتش را احساس کنید؛ این احساسی است که به شما کمک می‌کند تا آسودگی را فراموش نکنید.
قدم دوم
هر دو دست خود را، بدون صدا و نواختن هیچ نتی، روی کلاویه‌ها بگذارید؛ شانه‌ها را پایین نگه دارید یا در حالت استراحت عادی قرار دهید و بازوها، آرنج‌ها و دست‌ها، کاملا شل، رها و سنگین باشند. این روش استراحت دادن به دست‌ها، به شما امکان می‌دهد تا به احساس آرامش در حالتِ معمولِ نواختن پیانو، بدون حواس‌پرتی به‌خاطر نوازندگی، عادت کنید.
هنگام شل کردن بدنتان ممکن است دستانتان از روی کلاویه‌ها بیفتد، زیرا هنگام نوازندگی عادت دارید که آن‌ها را منقبض کنید. در این حالت، کافی است هر بار یک دست خود را بر روی کلاویه‌ها قرار دهید و آن را با دست دیگر ثابت نگه دارید و این‌گونه می‌توانید هرگونه کشش و انقباضی را که در شانه، بازو و دست خود دارید آزاد کنید.
قدم سوم
وقت آن است که بنوازید. تمرینات کوتاه پنج انگشتی یا نواختن یک گام ساده، هر دو راه کاملی برای آزمایش احساس رهایی و آرامش شما هستند. تمرین را به آرامی انجام دهید و زمانی که هر کلاویه را فشار می‌دهید، بر روی حرکت شانه‌ی خود تمرکز کنید. توجه کنید که قسمت بالایی بدن شما در هنگام اجرای الگوهای مختلف چگونه واکنش نشان می‌دهد.
قدم چهارم
در ابتدا مهم است که حدود پنجاه درصد از تمرکز خود را بر روی شانه‌های خود نگه دارید؛ آن‌ها تنها زمانی شل و رها بودن را یاد می‌گیرند که شما بتوانید تمرکزتان را در هنگام نوازندگی کنترل کنید.
بنابراین، هرچه کندتر بهتر، تا زمانی که این احساس به یک عادت تبدیل شود. در هنگام تمرین اطمینان حاصل کنید که در نقاط مختلف قطعه، تمرکزتان را به شانه‌های خود معطوف کنید (حتی می‌توانید این را به‌عنوان یادآوری در صفحه‌ی نت خود یادداشت کنید).
قدم پنجم
بعد از چند هفته (یا احتمالا چند ماه) توجه متمرکز در هنگام تمرین، از شانه‌های خود آگاهی بیشتری پیدا خواهید کرد؛ زیرا زمان زیادی را صرف فکر کردن روی آن‌ها و حرکتشان، به منظور آزاد نگه‌داشتنشان صرف کردید.
یک حالت نشسته‌ی آرام و آزادانه، در نهایت به یک عادت تبدیل می‌شود؛ عادتی خوب که جایگزین حالت قدیمی و ناراحت کننده است.
نکته‌ی کلیدی برای موفقیت در شل و رها کردن شانه‌ها از هر گونه تنش هنگام نوازندگی، آگاهی از احساس است؛ زمانی که احساس آرامش می‌کنید، قسمت بالاتنه‌ی شما پاسخ‌دهی متفاوتی خواهد داشت و دنیای جدیدی از انعطاف در نوک انگشتان شما خواهد بود.
مرتبط با این موضوع می‌توانید مقاله‌ی «متد فلدنکرایس» را مطالعه کنید.
منبع: Pianistmagazine
