در میان نویسندگان سیاه پوست امروزی، نام استنلی کراچ، مقالهنویس و رماننویس، ناتانیل مکی، شاعر و داستاننویس، و یوسف کمونیاکاآ بیش از دیگران با موسیقی جاز گره خورده است.
موسیقیای که حضور و تأثیر آن در 35 سال گذشته بهویژه در میان جوانان کمتر شده است.
کراچ
کراچ که بهعنوان منتقد برجستهی موسیقی جاز شناخته میشود، مقالات درجه یک زیادی دربارهی این سبک نوشته است. او همچنین یک رمان به نام «ماه تنها به نظر نمیرسد» دربارهی یک موزیسین جاز سفیدپوست نوشته که شوهر او سیاهپوست و نوازندهی ساکسوفون است. او در این رمان تصویری از دنیای موسیقی جاز و پیچیدگیهای ساختن موسیقی از نگاه یک نوازندهی حرفهای به خواننده ارائه میدهد.
این کتاب بر پایهی چندین سخنرانی یا گفتار-کنش است که توسط شخصیتهای مختلف ارائه یا اجرا شده و نیز درسهایی دربارهی بداهه نوازی و روایت خلاقانه دارد.
این رمان، اثر جسورانهای است که چهرهای دوستانه و حماسی از آمریکا ارائه میدهد. کراچ در این اثر با عبور از مرزهای جنسیت، نژاد و طبقهی اجتماعی، تمام قوانین اینچنینی را زیر پا میگذارد:
شخصیت اصلی رمان، یک زن جوان بلوند سرشناسی است که اسم و رسمی دارد و صاحب تجربه است. او به ناگاه خود را در حال دفاع از یک جوان نوازندهی سیاهپوست مییابد که عاشق او شده است.
کمون یاکا
کمون یاکا که سرودن تعدادی شعر جاز و ویرایش تعدادی شعر در کارنامهی خود دارد و برندهی جایزهی پولیتزر است. او در شعر خود روایت شخصی، ریتم های جاز و زبان بومی را به هم پیوند میزند تا تصاویر پیچیده ای از زندگی در صلح و جنگ خلق کند.
ناتانیل مکی
ناتانیل مکی، شاعر، رماننویس و منتقد آوانگارد سیاهپوست آمریکایی و سردبیر مجلهی هامبون است. او تعدادی شعر جاز در کارنامهی خود دارد. موسیقی و بهطور خاص موسیقی جاز الهامبخش اصلی نوشتههای او است. مکی نویسندهی چهار رمان از مجموعهای دربارهی یک گروه موسیقی تخیلی لسآنجلسی به نام غولهای عرفانی(mystic horns) است.
من می توانم بگویم این ادبیات دشوار روزی می تواند آسان شود .