موسیقی و مغز- یک ارتباط متقابل

در این نوشته با هم می‌خوانیم که گوش دادن به موسیقی کدام قسمت‌های مغز را درگیر می‌کند و چه تاثیری بر ما می‌گذارد.

لب فوقانی مغز

این قسمت از مغز مربوط به فکر کردن ، تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی است. لب فوقانی برای انسان بودن از همه مهم‌تر است. ما انسان ها در مقایسه با سایر موجودات لب فوقانی بزرگتری داریم و با گوش دادن به موسیقی می توانیم عملکرد آن را تقویت کنیم.

لب تمپورال

با وجود این قسمت مغز اصوات دریافتی پردازش می‌شوند. ما از مرکز زبان برای درک موسیقی استفاده می‌کنیم که هر دو طرف مغز را در برمی گیرد، اگرچه زبان و کلمات در نیم کره چپ و موسیقی و صداها در نیم کره راست تفسیر می شوند .

منطقه‌ی بروکا

منطقه‌ی بروکا ما را قادر به تولید گفتار می کند و از این قسمت مغز برای بیان موسیقی نیز استفاده می کنیم. نواختن ساز توانایی انسان را در برقراری ارتباط بهتر بهبود می‌بخشد.
بخشد .

منطقه‌ی ورنیک

این قسمت از مغز مسئوول درک زبان نوشتاری و گفتاری است و ما از آن برای تجزیه و تحلیل و لذت بردن از موسیقی استفاده می کنیم .

لب پس‌سری

لب پس‌سری آن‌چه را که می بینیم پردازش می‌کند. نوازندگان حرفه‌ای هنگام گوش دادن به موسیقی از قشر پس‌سری که قشر بینایی است استفاده می‌کنند. در حالی که افراد دیگر از لب تمپورال (مرکز شنوایی و زبان) استفاده می‌ کنند. این نشان می‌دهد که نوازندگان ممکن است هنگام گوش دادن به موسیقی یک موسیقی را تجسم کنند .

مخچه

مخچه هماهنگ‌کننده‌ی حرکت است و حافظه‌ی فیزیکی را ذخیره می‌کند . یک بیمار آلزایمری که در جوانی پیانو یاد گرفته است، ممکن است همسرش را نشناسد، اما اگر هنوز می تواند پیانو بنوازد، زیرا نوازندگی به یک خاطره‌ی ماهیچه ای تبدیل شده است.
آن خاطرات در مخچه هرگز محو نمی شوند.

هسته‌ی اکومبنس

این قسمت به دنبال لذت و پاداش است و نقش مهمی در اعتیاد دارد زیرا انتقال دهنده عصبی دوپامین را آزاد می کند . موسیقی می تواند یک ماده مخدر بسیار اعتیادآور باشد چون در همان قسمت مغز مانند مواد مخدر غیرقانونی عمل می‌کند . موسیقی مانند کوکائین، دوپامین را در هسته‌ی اکومبنس افزایش می دهد.

آمیگدال

آمیگدال احساسات را پردازش و تحریک می‌کند. موسیقی می تواند ترس را کنترل و ما را برای مبارزه آماده کند. وقتی احساس می کنید که لرزش از ستون فقرات شما پایین می رود، امیگدال فعال می شود.

هیپوکامپوس

هیپوکامپوس ضمن تولید و بازیابی خاطرات، پاسخ‌های عاطفی را تنظیم و به ما کمک می کند تا حرکت کنیم . این بخش که به‌عنوان واحد پردازش مرکزی مغز در نظر گرفته می‌شود، یکی از اولین قسمت‌های مغز است که تحت تاثیر بیماری آلزایمر قرار می‌گیرد و این امر منجر به سردرگمی و از دست دادن حافظه می‌شود.

موسیقی قادر است نوروژنز را در هیپوکامپوس افزایش دهد و اجازه تولید نورون های جدید بدهد و حافظه را بهبود بخشد.

هیپوکامپوس همچنین وضعیت موجود بدن را حفظ می‌کند، غدد درون‌ریز و سیستم عصبی را به هم متصل می‌کند، هورمون‌های لازم و مواد شیمیایی را تولید و آزاد می‌کند که اشتها، خواب، خلق و خو، ضربان قلب، دمای بدن، متابولیسم، رشد و میل جنسی را تنظیم می کنند. موسیقی موتسارت می‌تواند ضربان قلب و فشار خون ما را کاهش دهد.

جسم پینه‌ای

جسم پینه‌ای باعث ارتباط نیم‌کره‌ی چپ و راست با یکدیگر می‌شود و امکان حرکت هماهنگ بدن را فراهم می‌کند. همچنین به فرایند افکار پیچیده ای که به منطق (سمت چپ) و شهود (سمت راست) نیاز دارند کمک می‌کند.
این قسمت برای نوازنده‌ها مهم است چون احتیاج دارد سمت چپ و راست مغزشان هماهنگ شود. این امر به‌خصوص برای پیانیست‌ها اهمیت زیادی دارد.

پوتامن

نقش پوتامن در موسیقی این است که ریتم را پردازش می‌کند و هماهنگی و حرکت بدن را تنظیم می‌کند. موسیقی می تواند میزان دوپامین را در این قسمت از مغز افزایش دهد. همچنین موسیقی پاسخ ما به ریتم را افزایش می دهد. وقتی موسیقی باعث این اتفاق می‌شود، علائم بیماری پارکینسون موقتا محو می‌شوند. برای مثال از موسیقی ریتمیک برای کمک به عملکردهایی مثل برخاستن و نشستن و حتی راه رفتن در بیماران پارکینسون استفاده شده است. یعنی موسیقی برای آن‌ها حکم عصا را داشته است. اما متاسفانه این عصا فقط در زمان پخش موسیقی وجود دارد و با قطع شدن صدای آن نشانه‌ها و آسیب‌های بیماری برمی‌گردند.