همان‌طور که می‌دانیم، تمرین آهسته یک روش تمرینی ارزشمند است. سرعت آهسته به ما این امکان را می‌دهد که بخش‌های پیچیده (یا شاید نه چندان پیچیده) را به صورت جداگانه کار کنیم و بخش‌هایی را که ممکن است در صورت تمرین مداوم با سرعت بالا از زیر دستمان در بروند، جذب و هضم کنیم. با این وجود آیا تمرین آهسته دارای معایب نیز هست؟
بله، به‌نظر می‌رسد که همین‌طور باشد. زیرا اگر دائما با سرعت پایین تمرین کنید، مشخصا این امکان وجود خواهد داشت که به سرعت پایین عادت کنید و برای بازگشت به سرعت واقعی به مشکل برخورد کنید. به نظر می‌رسد که ذهن ما در تطبیق با آن چیزی که برایش بیگانه است با مشکل مواجه می‌شود، بنابراین لازم است که هم با سرعت بالا و هم با سرعت پایین به تمرین بپردازید.
در سه سرعت متفاوت به تمرین بپردازید
فرض کنید در حال تمرین موومانی از یک سونات هستید و باید کارهای بسیار آهسته‌ای انجام دهید، اما هنوز هم می‌خواهید و لازم است که سرعت (تمپو) را در قطعه حفظ کنید.
تمرین با مترونوم در سه سرعت متفاوت می‌تواند روش مفیدی باشد:
- با سرعت بسیار آهسته، شاید یک چهارم (یا یک پنجم) سرعت واقعی، می‌توانید عمیق و با اطمینان تمرین کنید و کلاویه‌ها را کاملا توسط انگشتان دستتان به پایین فشار دهید.
- با سرعت کمی سریع‌تر، مثلا نصف سرعت پیشنهادی، می‌توانید با لمس قوی اما کمی سریع‌تر از سرعت اول تمرین کنید.
- سرانجام، سرعتی بسیار نزدیک به سرعت واقعی، که آهنگسازی اصلی آهنگساز را به شما یادآور می‌شود.
پیشنهاد می کنم کل قطعه را در این سه سرعت اجرا کنید؛ نه تنها بخش‌هایی از آن به صورت نقطه‌ای. (گرچه این روش نیز مفید است)
تغییر سرعت را در گروهی از نت‌ها امتحان کنید
ایجاد تغییر در صورتی که به درستی انجام شود، می‌تواند بسیار مفید باشد.
گذری سریع در قطعه‌ی خود را پیدا کنید؛ ممکن است گروهی از سه‌لاچنگ یا دولاچنگ‌ها باشد. فرض کنید این گروه از شانزده نت تشکیل شده است؛ چهار نت اول را با سرعت اصلی، چهار نت بعد را با نصف سرعت، چهار نت سوم را با سرعت اولیه و گروه آخر را نیز با نصف سرعت اجرا کنید. حالا این ترتیب را برعکس کنید.
این ایده را کمی جلوتر ببریم؛ چهار نت اول را با سرعت اصلی اجرا کنید، چهار نت بعدی را در یک چهارم سرعت، سپس گروه نت بعدی را با نصف سرعت پیشنهادی و در نهایت گروه چهار نتی آخر را با دو برابر سرعت اجرا کنید. تغییر مستمر سرعت به شما کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنید که ذهن شما دائما در حالت آماده باش است و شما بدون تمرکز در حال اجرای پاساژ نیستید. این کار هم‌چنین انگشتان شما را تقویت می‌کند تا انگشت‌گذاری، عمق کلاویه، یکنواختی و تعادل ریتمیک را به دست آورید.
برای تمرین بیشتر، دینامیک خود را به همراه تغییرات سرعت تغییر دهید
به خاطر داشته باشید که در هنگام تمرین آهسته، حرکات اغراق آمیز و تاچ شدید و قوی لازم است، اما با تنظیم و افزایش سرعت، سعی کنید قدرت و فشار انگشتان خود را کم کنید. نتیجه‌ی کلی باید مرتب، با گذرهای یکنواخت و متعادل باشد.
در پایان یک جلسه‌ی تمرینی، صرف نظر از میزان کندی کار، مطمئن شوید که قطعه‌ی خود را با سرعت نوشته شده یا کمی پایین‌تر، برای یادآوری سرعت و کاراکتر اصلی قطعه اجرا کنید.
منبع: Pianistmagazine
