رنسانس هارلم احیای فکری و فرهنگی سیاه‌پوستان در زمینه‌ی موسیقی، رقص، هنر، مد، ادبیات، تئاتر، سیاست و علم است. این جنبش در محله‌ی هارلم در منهتن نیویورک شکل گرفت و بین دهه‌ی بیست و سی میلادی رواج داشت. رنسانس هارلم با نام New Negro Movement (جنبش جدید سیاه‌پوستان) شناخته می‌شود. نام این جنبش از نام مجموعه‌آثار New Negro گرفته شده که شامل شعر و داستان و مقالاتی در ادبیات آفریقایی و سیاه‌پوستی آمریکا بود.
این جنبش تولد و زندگی دوباره‌ای برای هنر سیاه‌پوستان بود.
تحول موسیقی در رنسانس هارلم
در دوران رنسانس روش جدیدی برای نواختن پیانو ایجاد شد که سبک هارلم استراید نام داشت. این سبک تا حدی مرز بین سیاه‌پوستان فقیر و سیاه‌پوستان طبقات بالای اجتماعی را از بین برد.
گروه‌های جاز سنتی نمادی از طبقه‌ی پایین اجتماع و عمدتاً شامل سازهای برنجی بود. در این میان، پیانو، ساز ثروتمندان بود و وارد گروه سازهای جاز شده بود. به دنبال این تغییرات در سازها، طبقه‌ی بالا دسترسی بیشتری به موسیقی جاز داشتند.
نوآوری و سرزندگی از ویژگی‌های مهم نوازندگان در آغاز موسیقی جاز بود. نوازندگان و آهنگ‌سازان جاز در آن زمان بسیار مستعد و الهام‌بخش بودند و تا امروز از پیشگامان سبک خود شناخته می‌شوند.
در این دوران دوک الینگتون محبوبیت پیدا کرده بود:
«پرتره‌ی حاصل از الینگتون نشان می‌دهد که او با وجود آن که آهنگ‌ساز، رهبر گروه و موسیقی‌دان بااستعدادی است، انسانی معمولی با همان امیال، ضعف‌ها و موارد عجیب و غریب است. درواقع، الینگتون مسحور و مغلوب محبوبیت خود نشد و با حفظ آرامش روی موسیقی خود تمرکز کرد.
موسیقی سیاه‌پوستان در این دوران روزبه‌روز جذابیت بیشتری برای سفیدها پیدا می‌کرد. هنرمندان سفیدپوست، مضامین آثار سیاهان را مطالعه می‌کردند و از آن‌ها الهام می‌گرفتند. آهنگ‌سازان از اشعار سیاه‌پوستان در آهنگ‌های خود استفاده می‌کردند. آن‌ها در اجراهای خود از ملودی، هارمونی و ریتم موسیقی سیاهان یعنی جاز،بلوز و… استفاده می‌کردند و آن‌ها را اجرا می‌کردند.
این دوره آغاز ادغام سیاه‌ها با سفیدها در دنیای آهنگ‌سازی کلاسیک بود.
موزیسین‌های سیاه‌پوست
رونالد هیز از موزیسین‌هایی بود که همکاری با همتاهای سفیدپوست خود را آغاز کرد. او به خاطر توانایی زبانی‌اش در کار کردن آهنگ‌ها و اشعار فرانسوی، آلمانی و… مورد توجه بود.
لوئیس آرمسترانگ، کنت بیسی، یوبی بلیک، کاب کالووی، دوک الینگتون، بیلی هالیدی، آیوی اندرسون، جوزفین بیکر، فتس والر، جلی رول مورتون و تعداد بیشماری دیگر از سیاهانی بودند که همکاری با سفیدپوستان را در حوزه‌ی موسیقی تجربه کردند.