اخیرا شکست خورده‌اید؟ نگران نباشید، حتی بهترین‌ها نیز قبل از رسیدن به موفقیت شکست می‌خورند.
تصور این که نوازندگان موردعلاقه‌ی ما در مسیری هموار، بدون هیچ‌گونه سختی به مرتبه‌ی عالی رسیده‌اند، آسان است. اما حتی عالی‌رتبه‌ترین آن‌ها هم پیش از دستیابی به موفقیت، سهم عادلانه‌ای از ناکامی و طرد شدگی را متحمل شده‌اند. در ادامه پنج مورد از آن‌ها را بررسی می‌کنیم:
ولفگانگ آمادئوس موتزارت (Wolfgang Amadeus Mozart)
همه‌ی ما این مرد اتریشی را به عنوان یکی از پرافتخارترین آهنگسازها و پیانیست‌های تاریخ موسیقی می‌شناسیم، اما این پیشرفت برای خودش به این سادگی‌ها نبود.
بین سال‌های 1773 تا 1781، موتزارت به عنوان نوازنده‌ی دربار در سالزبورگ، توسط حاکم شهر، شاهزاده‌ی اسقف اعظم «هیرونیموس کلوردو» استخدام شد. او در طول مدت حضورش در آن‌جا برای داشتن حس لذت و خوشبختی در کارش تلاش می‌کرد (او احساس می‌کرد که از حقوق بسیار کمی برخوردار است).
وی در زمان حضورش در سالزبورگ، بارها با اسقف اعظم مشاجره کرد و پس از تلاشش برای ترک کار خود، سرانجام در سال 1781 توسط اسقف اعظم از سمت خود برکنار شد.
ثابت شده که این یک نقطه‌ی عطف حیاتی در زندگی حرفه‌ای موتزارت به حساب می‌آید، زیرا؛ او سرانجام از ایفای نقش به عنوان نوازنده‌ی دربار، آزاد شد. در پایان سال 1781، وی پس از نوازندگی در مسابقه‌ای با «موزیو کلمنتی»، خود را به عنوان یکی از بهترین پیانیست‌های وین مطرح کرد.
بقیه‌ی داستان را هم که همه می‌دانیم…
لئون فلیشر (Leon Fleisher)
در سن 36 سالگی، هنگامی که با ارکستر کلیولند در تور بود، انگشتان چهارم و پنجم دست راستش به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیلی شروع به جمع شدن کردند. متعاقبا او از تور کنار گذاشته شد و همه‌ی کنسرت‌هایش لغو شد.
با گذر زمان مجبور شد نوازندگی با دست راستش را به کلی رها کرده و به جای این کار بر روی رپرتوار دست چپ تمرکز کند. در سال 1990، یک دوره‌ی درمانی پیشرفته را با تزریق مستقیم سم بوتولینوم، که معمولا به عنوان بوتاکس شناخته می شود، در عضلات آسیب دیده آغاز کرد.
بهبودی او در سال 2004 به حدی بود که اولین موسیقی ضبط شده‌ی خود برای هر دو دست را، با نام «دو دست» (Two Hands) منتشر کرد. در همان سال لئون اولین کسی بود که کنسرتو هندمیث را برای دست چپ اجرا کرد، زمانی که بهترینش را با ارکستر فیلارمونیک برلین به نمایش گذاشت.
لانگ لانگ (Lang Lang)
تصور این که Lang Lang در گذشته به عنوان پیانیست پذیرفته نشده باشد، دشوار است.
به هر حال، زمانی که تنها ۹ سال سن داشت، به دلیل نداشتن استعداد از استودیوی مربی پیانوی خود اخراج شد. یکی دیگر از معلمان موسیقی وی پس از مشاهده غم و اندوه او از این وضعیت، به او پیشنهاد داد که سونات پیانوی شماره‌ی 10 موتزارت K. 330، در گام «دو ماژور» را فراگیرد.
لانگ لانگ می‌گوید: «نواختن K. 330 دوباره امید را در من زنده کرد.»
همان‌طور که همه می‌دانیم، در حال حاضر او به یکی از شناخته شده‌ترین پیانیست‌های جهان تبدیل شده است.
ایوو پوگورلیچ (Ivo Pogorelich)
ممکن است که او اکنون یک پیانیست بسیار تحسین شده باشد، اما در سال 1980، او طوفانی را در مسابقات پیانوی شوپن به پا کرد. این مرد صربستانی در مراحل ابتدایی مسابقه، بسیار منحصر به فرد عمل کرد و این کار او مورد پسند اکثر داوران مسابقه نبود.
متعاقبا او به فینال راه پیدا نکرد، که باعث اعتراض یکی از داوران به این تصمیم شد.
آن داور «مارتا آرگریچ» بود. وی به ایوو عنوان نابغه داد و به نشانه‌ی اعتراض، از هیئت منصفه استعفا داد.
پوگورلیچ یک سال بعد، پس از غلبه بر بحث‌های پس از مسابقه، اولین اجرای رسیتال خود را در سالن کارنگی نیویورک برگزار کرد.
پیوتر اندرسژوسکی (Piotr Anderszewski)
این پیانیست لهستانی، در طول زندگی حرفه‌ای خود، در سراسر جهان تور گذاشته است. با این حال، برای اولین بار در سال 1990 مورد توجه عموم قرار گرفت؛ هنگامی که در مرحله‌ی نیمه نهایی از صحنه خارج شد، چرا که احساس می‌کرد به اندازه‌ی کافی خوب اجرا نمی‌کند. او در آن زمان اپوس 27 «آنتون وبرن» را اجرا می‌کرد.
خوشبختانه برای ما، او شش ماه بعد در لندن، اولین اجرای بازگشت خود را در تالار ویگمور انجام داد و هنوز هم در بزرگترین سالن‌های جهان در حال اجرای برنامه است.
شکست خوردن در راه موفقیت اجتناب ناپذیر است. تسلیم نشوید! فقط تصور کنید که اگر پنج پیانیستی که در بالا نامشان را ذکر کردیم تسلیم می‌شدند، دنیای نوازندگی پیانو چگونه به نظر می‌رسید.
منبع: Pianistmagazine