آران‌خوئز، کنسرتویی مشهور، ساخته‌ی خواکین رودریگو آهنگساز نابینای اسپانیایی است. این اثر با الهام از آوازهای کهن اسپانیا خلق شده است. در حقیقت، آران‌خوئز شهری در نزدیکی مادرید اسپانیا است که زادگاه خواکین رودریگو است و جایی است که یک کاخ سلطنتی در آن بنا شده بود. در استراحت‌گاه بهاری این کاخ، باغ‌های زیبایی قرار داشت. رودریگو این کنسرتو را در حال‌وهوای این باغ‌ها و باغ‌های دیگری ساخت که توسط فیلیپ دوم ساخته شده بود.
در این اثر، آهنگساز، با برانگیختن صدای طبیعت، شنونده را به زمان و مکانی دیگر می‌برد. نخستین موومان این اثر،به‌گفته‌ی آهنگسازش، با روح و شور و شوقی ریتمیک جان می‌گیرد و سرعتی بی‌امان آن را قطع می‌کند.
موومان دوم، گفت‌وگویی بین گیتار کلاسیک و سازهای تنها است. این موومان احساسی، در مدت‌زمان اندکی به یکی از آشناترین قطعه‌های موسیقی قرن بیستم تبدیل شد. این موومان همچنین الهام‌بخش خلق یکی از بزرگترین آثار ضبط‌شده‌ی موسیقی جاز (sketches of Spain، اثر مایلز دیویس) است.
موومان سوم یادآور یک رقص مجلسی است.
خواکین رودریگو، این اثر خود را چنین توصیف می‌کند:
«آویختن به عطر گل‌های مانگولیا، صدای پرندگان و جوشش چشمه‌ها در باغ‌های آران‌خوئز.»
در جای دیگری از قول رودریگو و همسرش گفته شده که این کنسرتو واکنشی به سقط اولین فرزندشان بوده است.
رودریگو بعدها این کنسرتو را برای چنگ تنظیم کرد که نسخه‌ی رضایت‌بخشی از کار درآمد.
fantasia para un gentilhombre و concierto andaluz نیز از آثار دیگر رودریگو هستند که برای گیتار نوشته شده‌اند.