افسردگی در ترانه‌ها و آهنگ‌های امروز

اخیرا آهنگ‌سازان و هنرمندان برجسته در صنعت موسیقی، روز به روز، بیشتر و بیش از گذشته درباره تجربیات خود از چالش‌های روانی سخن می‌گویند. و آهنگ‌هایی می‌نویسند که در آن‌ها مبارزه با اضطراب و افسردگی یا افکار خودکشی پررنگ است.

داستان این موزیسین‌ها و متن اشعارشان با مخاطبان آن‌ها سخن می‌گوید و دیگران را تشویق می‌کند تا از تجربیات مشابه خود بدون خجالت و شرمندگی حرف بزنند.

این موزیسین‌ها امید را ایجاد می‌کنند و به دیگران یادآوری می‌کنند که تنها نیستند.

هنری لاجیک

سر رابرت بریسون هال دوم، با نام هنری لاجیک، رپر و آهنگ‌ساز آمریکایی است. محیط زندگی او در جوانی در محله‌ای پر از جرم و جنایت در آمریکا بود. پدر و مادر او کوکایین مصرف می‌کردند و به الکل اعتیاد داشتند. وقتی نوجوان بود شاهد این بود که برادرانش به معتادان بلوک کراک کوکائین توزیع می‌کردند و به پدر خود هم مواد می‌فروختند. لاجیک نتوانست از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود و کلاس دهم بود که پس از غیبت‌های فراوان از مدرسه اخراج شد:

من تو همه‌ی کلاس‌ها بد بودم و تمامی درس‌ها جز انگلیسی رو افتادم، اونا هم منو از مدرسه انداختن بیرون، امیدی بهم نداشتن.

لاجیک در سال۲۰۱۷ آهنگی به نام 1-800-273-8255 منتشر کرد. این شماره‌ی مرکز پیشگیری از خودکشی در آمریکا است. در روز انتشار این آهنگ تماس‌ها با این خط (لایف‌لاین) بیش از ۲۵ درصد افزایش یافت و یک سوم تماس‌ها به‌طور خاص به آهنگ اشاره می‌کردند.

در مراسم جوایز موزیک ویدئو MTV، لاجیک این آهنگ را با آلسیا کارا و خالد اجرا کرد. موقع اجرای این آهنگ، مخاطبانی شامل نجات‌یافتگان از خودکشی و اطرافیان و بازماندگان کسانی که خودکشی کرده بودند روی صحنه دور آن‌ها جمع شده بودند. این نشان‌گر سطحی از حمایت عمومی از نجات‌یافتگان خودکشی بود که پیش از این در صنعت موسیقی دیده نشده بود.

بخشی از متن آهنگ 1-800-273-8255

I been on the low

I been taking my time

I feel like I’m out of my mind

It feel like my life ain’t mine

I don’t wanna be alive, I don’t wanna be alive

I just wanna die today, I just wanna die

I don’t wanna be alive, I don’t wanna be alive

I just wanna die

And let me tell you why

All this other shit I’m talkin’ ’bout, they think they know it

I’ve been praying for somebody to save me, no one’s heroic

And my life don’t even matter, I know it, I know it

I know I’m hurting deep down, but can’t show it

I never had a place to call my own

I never had a home, ain’t nobody callin’ my phone

?Where you been? Where you at? What’s on your mind

They say every life precious but nobody care about mine

I want you to be alive, I want you to be alive

You don’t gotta die today, you don’t gotta die

I want you to be alive, I want you to be alive

You don’t gotta die, now let me tell you why

جاستین ببر

جاستین بیبر، یکی از پرفروش ترین هنرمندان موسیقی جهان، در مستند «جاستین ببر» ۲۰۲۰ در مورد تجربیات خود در زمینه‌ی افسردگی و افکار خودکشی سخن گفته است. بیبر از زمان انتشار این آلبوم با صحبت آشکارتر در مورد سلامت روان خود و از طریق انتشار موسیقی جدید در مورد تجربیات خود، به شکستن تابوی صحبت درباره‌ی چالش های سلامت روان ادامه داده است.

جاستین در تک‌آهنگ اخیر خود «تنها»، چالش‌هایی را که در مسیر سلامت روانی با آن‌ها روبه‌رو بوده و همچنین احساس انزوایی را که در دهه‌ی اخیر تجربه کرده برملا می‌کند:

What if you had it all

But nobody to call?

Maybe then you’d know me

‘Cause I’ve had everything

But no one’s listening

And that’s just fuckin’ lonely

I’m so lonely

Lonely

I’m so lo-o-o-onely

Lo-o-o-onely

Everybody knows my past now

Like my house was always made of glass

And maybe that’s the price you pay

For the money and fame at an early age

And everybody saw me sick

And it felt like no one gave a shit

They criticized the things I did as an idiot kid

اد شیرن

اد شیرن موزیسین مشهور انگلیسی است که آهنگ‌هایش در سراسر جهان شناخته شده است. او در تور کنسرت‌هایش به‌صراحت درباره‌ی مدل زندگی خود صحبت کرد. این‌که عادت داشته روزها به‌طرز ملال‌آوری بخوابد و شب‌ها پس از کنسرت‌هایش تا صبح الکل مصرف کند.

شیرن، ترانه‌سرایی را راهی برای بیان و ابراز افکار و احساسات آزاردهنده‌اش می‌داند. او می‌تواند الگویی برای آن دسته از مخاطبانی باشد که با مشکلات روحی دست و پنجه نرم می‌کنند:

Life can get you down so I just numb the way it feels
I drown it with a drink and out of date prescription pills
And all the ones that love me they just left me on the shelf
My farewell
So before I save someone else, I’ve got to save myself

– “Save Myself”, Divide, 2017

کندریک لمار

آلبوم لمار که در سال ۲۰۱۵ برنده‌ی جایزه‌ی گرمی شد، به‌خاطر کاوش ظریفی در موضوعات پیچیده سیاسی و شخصی مثل اضطراب، افسردگی و اعتیاد، مورد تحسین منتقدان و طرف‌داران قرار گرفته است.

کندریک در مصاحبه‌ای با MTV، از موسیقی خود با عنوان تراپی رهایی‌بخش یاد کرد. این ویژگی در قطعه‌ی «u» آشکارتر است. در این قطعه، مخاطب لمار خود او است که در گردابی از ناامیدی و بیزاری از خود گیر افتاده است. در این ترانه، عبارت «دوست داشتن تو پیچیده است» تکرار می‌شود.

Are you the reason why mama and them leavin’
No you ain’t shit, you say you love them, I know you don’t mean it
I know you’re irresponsible, selfish, in denial, can’t help it
Your trials and tribulations a burden, everyone felt it”

Loving you is complicated, loving you is complicated

– “U”, To Pimp A Butterfly, 2015

این آهنگ تجربیات بدبینی شدید و خودگویی منفی ناشی از افسردگی را نشان می‌دهد، و به طرف‌داران و مخاطبان کمک می‌کند تا ببینند که در این تجربیات تنها نیستند، و راهی برای رهایی عاطفی به آن‌ها ارائه می‌دهد.

با این حال، آلبوم To Pimp a Butterfly شنوندگان را در این گودال ناامیدی رها نمی‌کند. همتای «u» یعنی قطعه‌ی «i» در انتهای آلبوم می‌آید. این قطعه سرود توانمندسازی خود و تاب‌آوری در برابر سختی‌هاست. کنار هم قرار گرفتن این دو آهنگ به مخاطب نشان می‌دهد که می‌توان خود را در پایین‌ترین سطح از لحاظ روحی دید اما همچنان شادی را در طرف دیگر افسردگی یافت.

“I’ve been dealing with depression ever since an adolescent
Duckin’ every other blessin’ I can never see the message
I could never take the lead, I could never bob and weave
From a negative and letting them annihilate me
…
And I love myself
(The world is a ghetto with big guns and picket signs)
I love myself
(But it can do what it want whenever it want, I don’t mind)
I love myself
(He said I gotta get up, life is more than suicide)
I love myself
(One day at a time, sun gon’ shine)”

– “i”, To Pimp A Butterfly, 2015