به طور کلی، سه دسته اصلی پیکاپ برای گیتارهای الکترونیک استفاده می شوند. البته گاهی کمپانی‌های مختلف با استفاده از تکنولوژی خود تغییراتی در این پیکاپ‌ها به وجود می‌آ‌ورند و رنگ‌های صوتی مختلفی را ارائه می‌کنند. در این نوشته خصوصیات این پیکاپ‌ها و تفاوت‌های آن‌ها با یکدیگر را به اختصار برمی‌شمریم:
سینگل کویل (Single coil)
این نوع پیکاپ قدمتی حدودا 100 ساله دارد. این پیکاپ از یک سیم پیچ 8000 دور تشکیل شده است و تعدادی سیم رادمگنت یا میله‌های مغناطیسی (به تعداد سیم های گیتار) در بین آن قرار گرفته‌اند. پیکاپ‌های Single Coil رنگ صوتی شفاف‌تر و روشن‌تری ایجاد می کنند. اما به دلیل دور و سیم پیچ کمتر خود دیستروشن ضعیف‌تری دارند و برای افرادی که می‌خواهند در سبک‌های بلوز و کانتری کار کنند گزینه مناسبی به شمار می‌آیند.
P90
این پیکاپ ها دور سیم پیچ بیشتری دارند (10000 دور) و در آن‌ها به جای رادمگنت‌ها پیچ قرار داده شده است و خود مگنت‌ها را به شکل دوبل زیر سیم پیچ قرار داده‌اند. با توجه به تعداد دور سیم پیچ‌ها، پیکاپ‌های P90 در مقایسه با نوع اول، پیکاپ های قدرتمندتری هستند و ابعاد بزرگتری دارند. این پیکاپ‌ها برای سبک راک و بلوز مناسب‌ترند. البته برای هارد راک نه!
هامباکر (Humbucker)
این نوع از پیکاپ ها تلفیقی از دو دسته قبل هستند. اگرچه سری‌های سینگل کویل و پی 90 صداهای خوبی داشتند اما مشکل هوم همچنان وجود داشت. سازندگان این دو پیکاپ را در کنار یکدیگر قرار دادند و دور سیم پیچ را به پنج هزار دور برای هر کدام تقسیم کردند. آن‌ها یک پلیت یک‌تکه مگنت در زیر این دو قرار دادند و توانستند از مقدار هوم ایجاد شونده بکاهند و دیستروشن واضح تری را به وجود بیاورند. به این ترتیب این پیکاپ ها برای سبک‌های هاردراک و متال گزینه‌های مناسبی هستند.
