لباس های مخصوص رقص، برای آزادی حرکت رقصندگان طراحی شده اند و همزمان جلوه ی بصری حرکات رقص را تقویت می کنند.
توتو، که به لباس مخصوص رقص باله گفته می شود، یک دامن چند لایه است که احساس سبکی و پرواز را ایجاد می کند. ریشهی این واژه دقیقا مشخص نیست. اما بنا به یک فرض، واژهی tutu از tulle به معنای توری گرفته شده که یک جنس از پارچههایی است که در ساخت این لباس به کار میرود. روایت دیگر این است که tutu از اصطلاحی گرفته شده که در زبان کودکانهی فرانسویها به معنی باسن است. توتوها ویژگیهای منحصر به فردی دارند: بسیار گرانقیمت هستند.
قابل شستوشو نیستند.
بالرینها در کلاس و هنگام تمرین این لباس را نمیپوشند.
دوخت این لباسها دشوار است و حدود چهار روز برای تولید هر یک وقت صرف میشود.
برای دوخت هر توتو حدود نود متر پارچهی ابریشمی نازک استفاده میشود. لایهی رویی آن نیز پارچهی توری جدا شدنی است که دوختش هنر مخصوص خود را می طلبد و با پرها، تورها و جواهر تزیین شده است.
لباس باله براساس دورههای مختلف به انواع مختلفی تقسیم میشود:
رمانتیک
کلاسیک
هر نیمتنهی لباس باله، حدود دو یا سه ردیف میله و قلاب در پشت خود دارد.
این لباسها در هر قرن تغییرات مخصوص به خود را داشتهاند. امروزه غولهای صنعت مد در آمریکا همگی دستی در تولید توتوها دارند. البته در میان تولیدکنندگان توتو در سراسر دنیا، کمترکسی شهرت طراح اوکراینی، یعنی باربارا کارنیسکا را دارد. او طراح و سازندهی توتوهایی فوقالعاده زیبا و بادوام است.