رقص‌نگاری یا طراحی رقص، هنری است که همزمان یا اندکی پس از توسعه‌ی رقص به وجود آمده است. کار طراح رقص، انتخاب موسیقی، انتخاب رقصندگان و سایر اجراکنندگان احتمالی است. او سبک رقص و مرحله به مرحله‌ی آن را طراحی و مشخص می‌کند. همچنین عناصری مثل نوع لباس، وسایل نورپردازی و… نیز بر عهده‌ی طراح رقص است.
طراحان رقص در اصل رقصندگانی هستند که شیفته‌ی هنر طراحی رقص اند. آن‌ها به‌عنوان رقصنده آموزش رقص دیده‌اند اما به‌خاطر علاقه‌ی خود به رقص‌نگاری گرایش پیدا می‌کنند.
طراح رقص ممکن است چهره‌ی برجسته‌ی یک رویداد تئاتری باشد، به‌خصوص اگر مدیر هنری یک شرکت رقص باشد. همچنین او ممکن است در یک تئاتر موزیکال یا اپرا، عضو تیم خلاق باشد.
رقص‌نگاران، علاوه بر فعالیت در برنامه‌هایی که به رقص اختصاص دارد، در تولیدات دیگری نیز فعالیت می‌کنند. مثلا در شوهای کوتاه تلویزیونی در طول یک بازی، یا افتتاحیه و اختتامیه‌ی یک رویداد ورزشی، سیرک‌ها یا فستیوال‌های فرهنگی. آن‌ها همچنین در فیلم‌ها، تلویزیون و سایر رسانه‌های الکترونیکی به‌منظور ساختن تبلیغات خلاقانه فعالیت می‌کنند.
ماده‌ی اولیه‌ی کار رقص‌نگار، بدن رقصنده است که مایه‌ی الهام و خلاقیت او نیز می‌شود. گاهی اوقات، هنگام رقص رقصنده‌ها یا حضور آن‌ها روی صحنه، در ذهن رقص‌نگار ایده‌ی جدیدی برای طراحی شکل می‌گیرد. او در حالی که به رقصنده‌ها را در حال رقص می‌بیند، آن‌ها را در حال انجام حرکات مورد نظر خود تصور می‌کند و در زمان‌های دیگر باید هم رقصنده هم حرکات رقص را در ذهن خود مجسم کند. بنابر این همچون سایر هنرهای نمایشی، در طراحی رقص نیز قدرت تجسم نقش مهمی در خلق اثر دارد. رقصنده و رقص‌نگار به یکدیگر وابسته هستند و از مجموع تخیل‌شان یک بیان هنری زاده می‌شود.