موسیقی قوالی نوعی از موسیقی مذهبی صوفیان است که در هند ریشه دارد و در پاکستان و افغانستان نیز رایج و محبوب است. این موسیقی که در ابتدا در زیارت‌گاه‌های صوفیان یا درگاه‌های سراسر آسیای جنوبی اجرا می‌شد، در اواخر قرن بیستم مخاطبان بین‌المللی خود را به دست آورد. موسیقی قوالی از طریق آثار نصرت فاتح علی خان (هنرمند پاکستانی) عزیز میان و برادران صبری عمدتاً به دلیل انتشار چندین بار در لیبل Real World و به دنبال آن حضور زنده در جشنواره‌های WOMAD در معرض دید بین‌المللی قرار گرفت.
هم‌نواها در قوالی
به اعضای گروه موسیقی قوال‌ها هم‌نوا گفته می‌شود. این گروه معمولا شامل هشت یا نه نفر (مرد) است که یک خواننده‌ی اصلی و دو خواننده‌ی جانبی دارد. سایر قوال‌ها نیز یک گروه کر را تشکیل می‌دهند که گاهی دست می‌زنند و آواز می‌خوانند و گاهی مسئول نواختن سازها هستند. در یک گروه قوال معمولا ساز هارمونیوم و سازهای کوبه‌ای نواخته می‌شو. ممکن است این سازها توسط خواننده‌ی اصلی یا جانبی نیز نواخته شود. نوازندگان در دو ردیف به صورت ضربدری روی زمین می نشینند – خواننده اصلی، خوانندگان جانبی و نوازندگان هارمونیوم در ردیف اول، و کر و نوازندگان کوبه ای در ردیف عقب.
مدت زمان قوالی ها معمولا بین 15 تا 30 دقیقه است. با این حال، طولانی ترین قوالی ضبط شده ( بزم ساقی کوثر من پایی جاتی های) توسط راشد احمد فریدی قوال است که بیش از ۱۲۰ دقیقه است. همچنین یک قوالی دیگری از عزیز میان قوال هست که کمی بیش از 115 دقیقه اجرا می شود. استاد قوالی نصرت فاتح علی خان نیز حداقل دو آهنگ بیش از 60 دقیقه دارد.
قوالی ها به آرامی شروع می شوند و به طور پیوسته تا سطح انرژی بسیار بالا می‌روند تا حالت های هیپنوتیزمی را هم در بین نوازندگان و هم در بین مخاطبان ایجاد کنند. تقریباً همه قوالی ها بر اساس یک راگا از سنت موسیقی کلاسیک هندوستانی ساخته شده اند.
آن ها با یک پیش درآمد سازی شروع می شوند که در آن ملودی اصلی بر روی هارمونیوم همراه با تبلا نواخته می شود و ممکن است شامل تغییرات بداهه ملودی باشد. سپس نوبت به یک ملودی بداهه اهنگی بلند می‌رسد که طی آن خوانندگان نت های بلند متفاوتی را در راگای آهنگی که قرار است پخش شود، می‌خوانند. این همان چیزی است که در موسیقی هند به آن آلپ (alap) می‌گویند.
از خوانندگان معروف قوالی می‌توان به فرید عیاض و ابومحمد، راحت فتح علی خان، بدر میانداد، رضوان و معظم دوو، مرحوم امجد صبری، برادران ودعلی، نظامی بنده، بهاءالدین قطب الدین، برادران قطبی و غیره اشاره کرد. اکثر خوانندگان مدرن قوالی از جمله استاد نصرت فاتح علی خان و فرید عیاض و ابومحمد متعلق به مدرسه معروف قوال باچون کا غرانا هستند که پیش از سال 1947 در دهلی مستقر بود و به پاکستان مهاجرت کردند.