تصورات غلط زیادی راجع به خرید پیانو برای هنرجویان جوان وجود دارد. یکی از این تصورات این است که یک پیانو کارکرده، ارزان و ساده می‌تواند برای هنرجویان جوانی که تازه شروع به یادگیری پیانو کرده‌اند مناسب باشد. اما باید بدانید که برای پیشرفت در نواختن لازم است یک پیانو خوب داشته باشید.
از طرفی پدر و مادرها نمی‌خواهند هزینه‌ی زیادی صرف خرید پیانو کنند و چنین تصور می‌کنند که یک پیانو قدیمی و ارزان‌تر می‌تواند برای شروع آموزش مناسب باشد. اما در نظر بگیرید که خرید پیانو نامناسب می‌تواند تاثیرات منفی در انگیزه و یادگیری هنرجو داشته باشد.
پیانو کوچک، قدیمی و در حالت کلی پیانویی که کیفیت لازم برای آموزش نوازندگی را ندارد، خیلی زود غیرقابل استفاده می‌شود. هنرجویان تازهوارد کم سن و سال به اندازه‌ی کافی تجربه ندارند تا خودشان بتوانند پیانو خوب را از بد و پیانو مناسب را از نامناسب تشخیص دهند. در صورتی که پیانو کوک نباشد و رگلاژ مناسبی نداشته باشد، هنرجو قادر نخواهد بود آنچه را در کلاس یادگرفته است در خانه تمرین کند. همین موضوع باعث گیج‌شدن هنرجو می‌شود به علاوه ممکن است سبب شود هنرجو انگیزه و میل یادگیری پیانو را از دست بدهد. هر چقدر هم هنرجو مستعد و علاقه‌مند باشد و ساعات زیادی را صرف تمرین با چنین پیانویی بکند، کم و کاستی‌های پیانو را نمی‌تواند جبران کند. اگر فاکتورهای دیگر را هم در نظر بگیریم مثل هزینه‌ی جابجایی، کوک و رگلاژ کردن، تعمیرات، عمر کوتاه پیانو قدیمی و عدم وجود ضمانت‌نامه و پشتیبانی، آنگاه خرید پیانو نو یا تازه ساخته شده و باکیفیت به صرفه‌تر خواهد بود.
به همین دلایل است که به پدر و مادرهایی که توان مالی دارند، توصیه می‌شود یک پیانو جدید یا پیانویی که حداکثر ۱۵ سال از ساختش گذشته باشد برای فرزندشان بخرند. خرید یک پیانو با کیفیت برای یک هنرجوی نوازندگی با استعداد که آموزش نواختن را تازه شروع کرده است هیچگاه یک تصمیم نادرست نخواهد بود. در صورتی که تصمیم به خرید یک پیانو قدیمیتر را گرفته‌اید از کیفیت آن مطمئن شوید. اگر انگیزه‌ی نواختن فرزندتان برایتان مهم است و تمایل دارید میل نواختن را در وی افزایش دهید پیشنهاد می‌شود یک پیانو نو را اجاره کنید و در آینده آن را بخرید.
پیانوهای خوب و بد در دهه‌های مختلف تا به امروز ساخته و به بازار عرضه شدند، در ادامه چندین مورد را معرفی می‌کنیم که باید از خرید آن‌ها خودداری کنید.
پیانو دیواری خیلی قدیمی
این مدل معمولا ارتفاع ۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر دارد و تقریبا صد ساله است. بسیاری از خریداران پیانو دیواری را با این تصور که این مدل ارزش خاصی دارد می‌خرند اما پس از مدتی متوجه می‌شوند که اشتباه کرده‌اند. برخی هم این پیانو را به هدف تعمیر آن و آشنایی با اجزا و ساختمان پیانو می‌خرند. اما به خاطر داشته باشید این مدل پیانو برای آموزش هنرجویان تازهوارد اصلا مناسب نیست.
اکثر پیانوهایی که صد سال عمر کرده‌اند قبل از اینکه برای آموزش نوازندگی مناسب باشند نیاز به تعمیرات و تنظیمات جدی دارند. این در حالی است که تعداد کمی از آن‌ها ارزش صرف این همه هزینه و زمان را دارند. پدر و مادرهایی که این پیانوها را برای شروع دوره‌ی آموزشی فرزندشان می‌خرند با شکایت‌های پی‌درپی فرزندشان و نیازهای متمادی به تعمیرات روبهرو می‌شوند. بنابرین توصیه می‌شود از خرید این مدل پیانو برای انجام تمرینات جدی نوازندگی خودداری کنید.
در این قسمت به اختصار نام چند برند پیانو مربوط به دهه‌های شصت، هفتاد و هشتاد را معرفی می‌کنیم که برای آموزش نوازندگی پیانو برای هنرجویان مناسب نیستند:
از برند ایلیان مدل‌های:
Bradbury – Cable – Duo Art – George Steck – Hallet, Davis & Co. – Hardman, Peck & Co. – Henry F. Miller – Ivers & Pond – J. & C. Fischer – Kranich & Bach – Melodigrand – Pianola – Poole – Vose & Sons – Winter & Coچند برند آمریکایی:
Betsy Ross – Brambach – Currier – Estey – Grand – Gulbransen – Hobart M. Cable – Jesse French – Kincaid – La Petite – Lester – Marantz – Rudolf Wurlitzer – Westbrook – Whitneyو چندین برند خارجی دیگر:
Belarus (بلاروس) – Daewoo (کره) – Horugel (کره) – J. Strauss (تولیدشده در چندین کشور مختلف) – Sojin (کره) – Suzuki (چین) – Tokai (ژاپن)
پیانوهای آمریکایی دهه‌های شصت، هفتاد و هشتاد
در دهه‌های شصت، هفتاد و هشتاد کمپانی‌های پیانوسازی آمریکایی متوجه رقابت ایجادشده بر سر پیانوهای ارزان توسط چین و کره شدند و در نتیجه شروع به ساخت پیانوهای بسیار ارزان کردند. همچنین در این دوره بود که پیانوهای کوچک، به ویژه اسپینت به بازار معرفی شدند و به دلیل اندازه‌ی کوچک آن محبوبیت یافت.
اسپینت ارتفاع ۹۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر دارد. سیستم انتقال نیروی این مدل پیانو ساده‌ترین مدل ممکن است و تعمیر آن بسیار سخت و هزینه‌بر است. در دهه‌ی ۵۰ و اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی در ساخت سیستم انتقال نیروی اسپینت از پلاستیک استفاده شد؛ تکنولوژی که در صورت نیاز به تعمیر بسیار هزینه‌بر خواهد بود.
اسپینت معمولا ارزان‌ترین پیانو است که یک کارخانه می‌تواند تولید کند و غالبا ارزش تعمیرکردن ندارد. کیفیت تولید برخی از نمونه‌های این مدل آنچنان پایین است که حتی وقتی نو هستند و کوک شده‌اند کیفیت صدای افتضاحی دارند.
در دهه‌ی ۸۰ میلادی بود که برای اولین بار خریداران این مدل پیانو شروع به کنار گذاشتن آن کردند و این مدل به دنیای پیانوهای دسته‌دوم استفاده شده راه پیدا کرد. حتی پیانوهایی از این مدل که از کیفیت خوبی هم برخوردار بودند در حال حاضر ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند که نیاز به تعمیرات و تنظیمات جدی هستند.
اولین پیانوهای چینی و کره‌ای
اولین پیانوهای کره‌ای و چینی که مربوط به اوایل سال ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی بودند، دچار مشکلات ویژه و غیرقابل پیش‌بینی می‌شدند. مشکلات این مدل پیانوها اغلب غیر قابل حل بودند و یا با صرف زیاد هزینه و زمان حل می‌شدند.
مسلما پیانوهای استفاده شده‌ای هم از برندهای خوب هستند که برای شروع آموزش نوازندگی مناسب هستند. اما حتما آن‌ها هم دچار مشکلاتی خواهند شد. با این حال حتما قبل از خریدن پیانو مشورت حرفه‌ای بگیرید. اگر با تصور انجام تعمیرات قصد خرید پیانو استفاده شده را دارین حتما قبل از خرید آن هزینه‌ی تعمیرات لازم را برآورد کنید. این موضوع که یک پیانو قبلا بازسازی شده است لزوما یک مزیت محسوب نمی‌شود ممکن است پیانو ۴۰ ساله از پیانو ۴۰ ساله‌ی دیگری که قبلا بازسازی شده است بهتر باشد. به علاوه اگر فرآیند بازسازی به درستی انجام نشده باشد ممکن است حتی بدتر هم باشد.
به عنوان نکته‌ی آخر به خاطر داشته باشید که برای مشاوره هیچگاه از یک فروشنده‌ی پیانو کمک نگیرید، یک متخصص فنی پیانو بهترین مشاور در این زمینه است.
منبع: piano buyer
