چهار سال پیش کوبی برایانت، بسکتبالیست مشهور در خلق نامه‌ای عاشقانه برای بسکتبال با آهنگ‌ساز اسطوره‌ای جان ویلیامز همکاری کرد.
«بسکتبال عزیز» (۲۰۱۷) انیمیشن کوتاهی است به نویسندگی کوبی برایانت. او در این انیمیشن ماجرای زندگی خود را روایت می‌کند. یعنی پسری که در جهان بسکتبال رویاهای خود را جست‌وجو می‌کند. ورزشکار قهرمان، کوبی برایانت، با نوشتن این اثر بازنشستگی خود را (از دنیای بسکتبال) اعلام کرد.
روایت فیلم و موسیقی احساسی آن که ساخته جان ویلیامز بزرگ (آهنگ‌ساز جنگ ستارگان، ای تی، ایندیا جونز) است، در کنار یکدیگر پیامی تاثیرگذار در باب عشق و فقدان خلق کرده‌اند که جایزه اسکار بهترین انیمیشن کوتاه ۲۰۱۸ را از آن خود کرد.
جان ویلیامز در مصاحبه‌ای درباره این موسیقی می‌گوید: غم‌انگیز است اما گریه‌آور نیست. این موسیقی به شیوه خود ستایش‌گر این مرد، دستاوردهای متواضعانه او و بازی بسکتبال است.
به نظر من خیلی تاثیرگذار است و در نهایت بزرگ‌ترین موفقیتش این بوده که توانسته این انسان را به این شیوه ستایش کند.
جان ویلیامز و برایانت در سال ۲۰۰۸ برای اولین بار یکدیگر را ملاقات کردند. برایانت این دیدار را ترتیب داد چون فهمیده بود که با ویلیامز نکات مشترک زیادی دارد:
«اگر خوب فکر کنیم متوجه خواهیم شد که (رهبری یک ارکستر) کار سختی است- (رهبر یک ارکستر) با سازهای مختلفی سر و کار دارد، از بادی‌‌چوبی‌ها تا کوبه‌ای‌ها و بادی‌برنجی‌ها و سازهایی شبیه این‌ها. و مجبور است همه این بخش‌ها و همه این آدم‌ها را هدایت کند تا یک صدای موزون خلق کند. فکر کردم که شغل جان ویلیامز به کار من در زمین بسکتبال شباهت دارد.»
در همان روزها برایانت در خود عشق و علاقه‌ای به موسیقی ویلیامز احساس کرد، او با آهنگ فیلم هری پاتر برای دخترهایش شعر می‌خواند تا آن‌ها را بخواباند:
من بچه‌ها را روی سینه‌ام می‌گذاشتم و این آهنگ را برایشان زمزمه می‌کردم. ارتعاش این آهنگ به گونه‌ای بود که آن‌ها را آرام می‌کرد.
گیانا، دختر سیزده‌ساله برایانت همان بود که در سانحه سقوط هلی‌کوپتر همراه او کشته شد.
موسیقی در زندگی برایانت نقش بسیار مهمی داشته است. او در سال ۲۰۱۳ عکسی از خودش در توییتر منتشر کرد در حالی‌که پشت یک پیانو گرند نشسته بود:
در توضیحات این عکس نوشته شده است:
زمان‌هایی که حالت روحی خوبی نداشتم سونات مهتاب بتهوون آرامم می‌کرد. او در پاسخ به یکی از دنبال‌کننده هایش در توییتر که از او پرسیده بود چه مدت است پیانو می‌نوازد، گفته بود:
یک سال است که پیانو می‌زنم. سونات مهتاب را به صورت گوشی یاد گرفتم و برایم احساس قدرت، ظرافت، لذت، عشق، درد و… را تداعی می‌کند.
جان ویلیامز در گفت‌و‌گو با نیویورک‌تایمز، مرگ برایانت را فقدانی وحشت‌ناک و جبران‌ناپذیر خواند:
زمانی که ما با هم دوست بودیم کوبی در کمال تواضع و با وجود شهرتی که داشت همیشه دنبال یک منبع الهام بود. و امروز می‌دانیم که او خودش الهام‌بخش میلیون‌ها نفر بود. فعالیت‌ها و مشارکت او در امور متحدانه و باورش به عدالت اجتماعی از ویژگی‌های مهم او بود. ما باید عزادار چنین فردی باشیم!
منبع
Classic FM
