هنگدرام و تاریخچهی استیلپن
هنگدرام درواقع با الهام از ساز استیلپن ساخته شد و برای جستوجوی تاریخچهی آن باید ریشههای استیلپن را دنبال کنیم. استیلپن سازی است که نخستین بار در ترینیداد و توباگو واقع در آمریکای جنوبی ساخته شد.
هنگدرام درواقع با الهام از ساز استیلپن ساخته شد و برای جستوجوی تاریخچهی آن باید ریشههای استیلپن را دنبال کنیم. استیلپن سازی است که نخستین بار در ترینیداد و توباگو واقع در آمریکای جنوبی ساخته شد.
هنگدرام که نام درست آن «هنگ» است، صورتی تغییریافته از ساز استیلپن است. این ساز از حدود دو دههی پیش یعنی از سال ۲۰۰۰ در چند نسل ارائه شد و روزبهروز افراد بیشتری به نواختن آن اقبال نشان میدهند.
کاخن تاریخچهای غنی اما تیره دارد و بهعنوان سازی که در اصل فقط یک جعبهی چوبی است، بافت و الگوهای متنوعی به بخش ریتمیک موسیقی میبخشد.
ویهوئلا، از سازهای زهی زخمهای دارای پردهبندی است که معمولا پنج یا شش سیم دوتایی دارد. ظاهر این ساز شبیه گیتار است اما مانند لوت کوک میشود.
فاگوت یا باسون از سازهای بادی چوبی است که قمیش دوزبانهای دارد. صدای این ساز در ناحیه باس قرار میگیرد. اصول ساختمان باسون مانند کلارینت است. این ساز در شکل مدرن خودش در قرن نوزدهم به طور عمده در ارکستر، کنسرت، باند (گروه موسیقی) و موسیقی مجلسی به کار گرفته شد.
از فلوت ریکوردر سوپرانو که به اندازه یک مداد است گرفته تا فلوت ریکوردر کنترباس که دو برابر یک ریکوردر باس است، در دنیای فلوت ریکوردر، شما با تنوع در اندازه مواجه میشوید. به طور خاص، مدلی که برای اجراهای انفرادی استفاده میشود، مدل «آلتو» است. عمده سوناتها و کنسرتوهای دوره باروک و بخش عمده سوناتهای معاصر برای فلوت ریکوردر آلتو نوشته شده است. به طور کلی در آنسامبلها یا گروههای موسیقی، کوارتت (۴ بخشی) وجود دارد، به این معنا که از ۴ نوع فلوت ریکوردر در هر کوارتت استفاده میشود: فلوت ریکوردر سوپرانو، آلتو، تنور و باس.
داربوکا، یکی از انواع سازهای پوستصدای یه طرفه، با بدنهای به شکل گابلت یا جام، که به طوره ویژه در مصر، خاورمیانه، شمال آفریقا و جنوب آسیا و اروپای شرقی استفاده میشود.
ترمین سازی است که علاوه بر داشتن ظاهری عجیب، به شیوهای متفاوت نواخته میشود. برای نواختن این ساز لازم نیست به آن دست بزنیم.
ساکسیفون به عنوان یک ساز بادی تک زبانه که از سازهای اصلی موسیقی جاز است، شناخته میشود. ساکسیفون نسبت به سایر سازهای موجود در جاز، ساز جدیدتری از نظر تاریخچه است. این ساز را شخصی به نام آدولف ساکس (Adolphe Sax) اختراع کرده است.
بگ پایپ (Bagpipe) یا آنطور که در ایران شناخته شده است،«نی انبان»، سازی از خانواده سازهای بادی است. این ساز از دو یا بیشتر پایپ (نی، مجرای خروج هوا) تشکیل شده است که یا به صورت تکی یا دوتایی هستند. این پایپها یا لولههای هوا، مثل تمام سازهایی بادی دارای رید (reed) یا زبانه هستند. یعنی همان زائدهای که در سازدهنی، ملودیکا، آکاردئون و سایر سازهای بادی هم به کار رفته است.
تفاوت بین فیدل و ویولن همیشه مورد بحث و جدل بوده است؟ آیا در اساس اینها دو ساز مختلف هستند؟ آیا تفاوت اینها فقط در تفاوت سبکی موسیقی است که در آن اجرا میشوند یا اینکه ساختار ساز هم با یکدیگر متفاوت است؟
آکاردئون سازی است از خانواده سازهای با بدنه جعبه شکل است که با ورود و خروج هوا به داخل بدنه تولید صوت میکنند. از سوی دیگر آکاردئون به خانواده سازهای بادی آزاد زبانه هم تعلق دارد، خانوادهای که سازهای ملودیکا و ساز دهنی نیز به آن تعلق دارند.