شناخت انواع جک خروجی گیتار

آیا می‌دانستید جکِ خروجیِ گیتار انواعِ مختلفی دارد؟ آیا می‌دانستید رایج‌ترین جکِ خروجی برای گیتارهای الکتریک «جکِ مونو» (Mono Jack) است؟
در این مقاله با انواع جک گیتار آشنا می‌شوید که شامل جک‌های: مونو (Mono)، استریو (Stereo)، تی.آر.اِس (TRS)، بَرِل (Barrel) و پاور (Power) می‌شود. عملکرد همه‌ی جک‌ها، با وجود تنوع زیادی که دارند، یکسان است.

جکِ خروجیِ گیتار چیست؟

قبل از شناخت انواعِ جکِ گیتار، باید با خودِ جک گیتار و کاربردِ آن آشنا شویم.

جکِ خروجی گیتار: قطعه‌ای است که به پیکاپ‌ گیتارهای الکتریک متصل می‌شود تا به واسطه‌ی کابلِ ساز، سیگنال را از گیتار به آمپلی‌فایر (دستگاه تقویت‌کننده‌ی سیگنال) منتقل کند. این وسیله (که با نام جکِ یک چهارم اینچی نیز شناخته می‌شود) یک قطعه‌ی آلومینیومی است که در کناره‌ی گیتار (معمولا به سمتِ عقب) نصب شده و پلی رابط بینِ کابل گیتار و سیگنالی که از پیکاپ دریافت می‌شود، به حساب می‌آید.

چرا جک‌های خروجی گیتار اهمیت دارند؟

جک‌های گیتار از این جهت مهم هستند که رابط بین کابلِ هدایت کننده و پیکاپ محسوب می‌شوند. بدون جک، امکانِ ارسالِ خروجی‌ای که توسط پیکاپ دریافت شده به آمپلی‌فایر (جایی که سیگنالِ دریافتی تقویت می‌شود) وجود ندارد.

انواع ساختار درونی در جک‌های خروجی

مِتُدی که برای اتصال جک‌ها استفاده شده تا با بخش الکترونیکِ گیتار سازگاری داشته‌باشند؛ در ساختارِ جک تفاوت ایجاد می‌کند. چهار نوع متد پیکربندی (برای اتصال سیم‌) وجود دارد. درک این موضوع برای اطمینان از عملکرد جک، در هنگام اتصال به گیتار، اهمیت دارد.

در ادامه این چهار نوع ساختار درونی را با جزئیات بیشتر بررسی می‌کنیم:

جکِ مونو ( Mono Jack)

رایج ترین جکِ خروجی برای گیتارهای الکتریک، «جکِ مونو» (Mono Jack) است. این نوع جک معمولا هم در گیتارهای آکوستیک و هم الکتریک با پیکاپ‌های پَسیو (Passive Pickups) یافت می‌شوند.
مونو جک تنها دو شاخه دارد؛ یک شاخه برای اتصال به زمین است (سیم ارت) و شاخه‌ی دیگر برای انتقالِ سیگنالِ صوتی. این شاخه، بخشی از لبه‌ی بلند و خمیده‌ای است که به کابلِ گیتار متصل می‌شود.
در تصویر زیر نمونه‌ای از جکِ مونو را مشاهده می کنید:

جکِ استریو (Stereo Jack)

جک‌های «استریو» نیز، هم در گیتارهای آکوستیک و هم الکتریک یافت می‌شوند. این جک‌ها دارای خروجی استریو یا خروجی‌های الکترونیکی اَکتیو (Active) هستند که سیگنال هایی که به دو اسپیکر ارسال می‌شوند را منتقل می‌کنند.
جکِ استریو سه شاخه دارد؛ شبیه به جکِ مونو با یک شاخه‌ی سوم است. بنابراین جکِ استریو شاملِ: یک شاخه‌ی معمولی برای اتصال به زمین، یک شاخه‌ی خمیده‌ی کوتاه‌تر و یک شاخه‌ی خمیده‌ی سوم برای انتقالِ دومین سیگنال به آمپلی‌فایر است. (در حالی‌ که این شاخه‌ی سوم، برای کامل کردنِ‌ مدار،‌ یک شاخه‌ی اتصالی مشترک با شاخه‌ی متصل به زمین دارد.)

جکِ تی.آر.اِس (TRS/ Tip-Ring-Sleeve Jack)

جک‌های تی.آر.اِس، با پیکاپ‌های اَکتیو (Active) استفاده می‌شوند. تفاوتی ندارد که مبدلِ این پیکاپ‌ها در زیر خَرَکِ ساز نصب می‌شود یا میکروفون آن بر روی بدنه‌ی ساز قرار می‌گیرد.
عملکرد جک‌های «تی.آر.اِس» مانند جک‌های «استریو» است. با این حال، جکِ تی.آر.اِس با داشتن یک شاخه‌ی چهارم، امکان اضافه کردنِ‌ پیکاپ دوم را برای شما فراهم می‌آورد. به این ترتیب می‌توانید هرکدام از سیگنال‌های استریو را به پری‌اَمپ، جعبه‌ی DI (جعبه‌ی ورودی مستقیم) یا آمپلی‌فایر مخصوص خودشان ارسال کنید.
این سیستم‌، روی گیتارهای آکوستیک که دارای میکروفون روی بدنه یا یک سنسورِ بدنه و گیتارهایی که دارای پیکاپ در زیر خَرَک هستند؛ وجود دارد.

جکِ پاور (Power Jack)

جکِ «پاور»، همان جکِ‌ «استریو» یا «تی.آر.اِس» است که به‌صورت مستقیم به یک پری‌اَمپ متصل می‌شود. از آن‌جا که اکثر جک‌های پاور به یک مدارِ چاپی لحیم می‌شوند؛ تعویض کردن آن‌ها بدون آسیب رساندن به قسمت‌های الکترونیک، کار دشواری است. این بدان معناست که در صورت صدمه، کل قطعه احتیاج به تعویض دارد.

انواع جک خروجی

محفظه‌ها‌ی جک، می‌توانند شکل‌های متفاوتی داشته باشند. انواع مختلفی از جک‌های خروجی وجود دارند که ساختار درونی آن‌ها، می‌تواند یکی از حالاتی که در بالا به آن اشاره شد را داشته باشد. مدل‌های متداول را در ادامه‌ی متن بررسی می‌کنیم:

جکِ باز/ اسکلتی (Open/ Skeleton Jack)

گیتارهای الکتریک با پیکاپ پَسیو (Passive Pickups) معمولا دارای جکِ باز یا همان جکِ اسکلتی (Open Jack/ Skeleton Jack) هستند. چون این جک‌ها در محفظه‌ی ایمن قرار ندارند به این نام خوانده می‌شوند. با این وجود، ایمنی آن از شکاف چسبیده به بدنه‌ی گیتار تامین می‌شود. اگر این مدل جک به‌درستی نصب شود، بسیار پردوام و محکم خواهد بود.

جکِ بسته/ پَنِل (Enclosed/ Panel Jack)

گیتارهای ارزان قیمتی که در چین ساخته می شوند، معمولا دارای جکِ بسته یا همان جکِ پَنِل (Enclosed/ Panel Jack) هستند. این جک‌ها که معمولا دارای محفظه‌ای از جنس پلاستیک با کیفیت پایین هستند؛ ارزان بوده و زودتر از جک‌های بازِ خوش ساخت، فرسوده می‌شوند.

جکِ بَرِل (Barrel Jack)

جک‌های «بَرِل» به‌عنوان جایگزینی برای پینِ انتهایی گیتار شناخته می‌شوند (جایی که بند گیتار به انتهای بدنه متصل می‌شود). این جک‌ها در گیتارهای الکتروآکوستیک معمول هستند که؛ در آن‌ها برق از پیکاپ عبور می‌کند و به پین انتهایی گیتار می‌رسد.
ساختار درونی جک‌های «بَرِل» ممکن است؛ «مونو»، «استریو» یا «تی.آر.اس» باشند. برخی از پری‌اَمپ‌ها (PreAmp) در جکِ استوانه‌ای «بَرِل» قرار می‌گیرند. در تصویر زیر نمونه ای از این جک را مشاهده می‌کنید:

جکِ فلانژ (Flange Jack)

در گیتارهای الکتروآکوستیک برند «تاکامین» Takamine (نوعی برند ژاپنی)، مانند تعدادی گیتار الکتروآکوستیک دیگر، از جک‌های «فلانژ» استفاده می‌شود. این جک‌ها دقیقا مانند جک‌های «بَرِل» دارای پین‌های یک‌دست هستند و با ساختارهای «مونو»، «استریو» و «تی.آر.اس» وجود دارند.

به‌طور خلاصه، همان‌طور که مشاهده کردید؛ انواع مختلفی از جک، با ساختارهای درونی متنوع وجود دارد. بنابراین مهم است که در هنگام تعویض جک گیتار خود، هم ساختار درونی و هم شکل بیرونی جک را درنظر داشته باشید.

منبع: Guitarskillsplanet