زنی که برای بتهوون پیانو می‌ساخت و خانه‌اش را مرتب می‌کرد

در دوره‌ای از زندگی بتهوون، زنی بود که برایش مادری می‌کرد. او به خانه‌ی بتهوون سر می‌زد. در دوران بیماری مراقبش بود و برایش محل اقامت پیدا می‌کرد. اما مهم‌تر از این‌ها، او زنی بود که در کارخانه‌ی پیانوسازی‌اش برای بتهوون پیانو می‌ساخت.

بتهوون برای اولین بار وقتی که پسری ۱۶ ساله بود، نانت استرایچر را ملاقات کرد. نانت دختر یک سازنده‌ی پیانو و ارگ معروف، یوهان آندریاس استین بود. خانواده در آگسبورگ زندگی می کردند، جایی که بتهوون در بازگشت به بن در آن‌جا توقف کرد. بتهوون و نانت، حرف‌ها و تجربه‌های مشترکی برای صحبت داشتند. نانت خودش پیانیست بسیار با استعدادی بود.

موتسارت در سال ۱۷۷۷ در نامه‌ای که به پدرش نوشته بود رفتارهای نانت را مسخره کرده، اما او را به عنوان یک پیانیست بسیار با استعداد که ممکن است روزی به یک پیانیست بزرگ تبدیل شود، توصیف کرده بود.

نانت، خیلی زود بسیاری از مهارت های پدرش را به دست آورد و به عنوان یک صنعتگر متخصص شهرت پیدا کرد. او دو سال پس از مرگ پدرش، با مردی به نام یوهان آندریاس استرایچر در سال ۱۷۹۴ ازدواج کرد. این زوج بلافاصله به وین نقل مکان کردند و یک کارخانه پیانو در حومه‌ی شهر تأسیس کردند. استرایچرها پیانوهای زیادی برای بتهوون ساختند که به شدت از آنها تعریف می‌کرد.

خانه‌ی استرایچرها مرکزی برای رویدادهای موسیقی شده بود که صبح‌های دوشنبه برگزار می‌شد و نوازندگان برجسته وین در آن رفت و آمد می‌کردند. شکی نیست که بتهوون بارها در آنجا اجرا داشته است.

نانت علاوه بر هنر موسیقی خود، به‌‌گونه‌ای مثل مادرخوانده‌ی بتهوون رفتار می‌کرد. هر بار که او را به‌خاطر کوبیدن پیانو و دیوارها در نیمه‌شب بیرون می‌کردند، نانت برایش اقامت‌گاه جدیدی می‌یافت. او کلید خانه‌ی بتهوون را داشت، به خانه‌ی او سر می‌زد و آن‌جا را مرتب می کرد. در دوره‌های مختلف بیماری بتهوون، همیشه آماده‌ی مراقبت از او بود. همچنین بتهوون درباره‌ی امور خانه‌اش مدام با او مشورت می‌کرد، به‌ویژه از زمانی که سرپرستی کارل، برادرزاده‌اش را به عهده داشت.

نانت و همسرش پس از ۳۹ سال زندگی مشترک، هر دو در یک سال درگذشتند و در قطعه‌ی مخصوص موزیسین‌ها در گورستانی در وین به خاک سپرده شدند. بتهوون نیز در مکانی درست رو‌به‌‌روی آن‌ها به خاک سپرده شد.

از نانت در کتاب های تاریخ به عنوان همسر «سازنده پیانو، یوهان آندریاس استرایچر» یاد می‌شود، اما او در واقع صاحب کارخانه‌ی پیانو بود و شوهرش را که یک پیانیست و معلم بود، برای انجام امور فروش، حسابداری و مکاتبات تجاری استخدام کرد:
«بتهوون‌پژوهان، که شاید تصور نکردند یک زن در قرن هجدهم می‌تواند پیانو بسازد، آندریاس را به سازنده و نانت را به یاری در سایه او تبدیل کرده‌اند.»