موسیقی درمانی استفاده از موسیقی برای کمک به افراد مبتلا به بیماری‌های مختلف است که می‌تواند بر فیزیولوژی، روانشناسی و عواطف آن‌ها تأثیر بگذارد. این درمان می‌تواند مشکلات استرس افراد در سنین مختلف را با کمترین عوارض جانبی و هزینه‌ی کم مدیریت کند.
کاربرد آن آسان است و نیازی به توانایی فکری برای تفسیر ندارد. هیچ محدودیتی برای استفاده از موسیقی درمانی برای کاربران وجود ندارد.
موسیقی می‌تواند احساسات شدیدی مانند شادی، غم یا ترس را در ما ایجاد کند و به همین دلیل برخی باور دارند که می‌تواند ما را تحت تاثیر قرار دهد.
بعضی از دانشمندان به این نتیجه رسیده‌‌اند: «هنگامی که سایر توانایی‌ها آسیب دیده باشد، آن قسمت از مغز که موسیقی را درک می‌کند سالم باقی می‌ماند. ضمنا موسیقی می‌تواند حافظه را به حالت نخست برگرداند و به بیماران آسیب‌دیده مغزی کمک کند تا بهبود یافته و مهارت‌های از دست رفته را بازیابند. همچنین می توان برای کودکان عقب‌مانده برنامه‌ای موسیقایی ایجاد کرد تا بتوانند راه بروند و صحبت کنند. بنابراین تفاوت بین زبان و موسیقی در علم پزشکی این است که اگر دانشمندان بتوانند قفل عصب شناسی موسیقی را باز کنند، موسیقی در آینده می‌تواند فواید بی‌شماری به بار آورد.»
در دهه ۱۹۹۰، تاثیر موسیقی بر مغز انسان با عنوان اثر موتزارت، معروف شد. این نظریه ادعا می‌کند که گوش کردن به موسیقی‌هایی که موتزارت ساخته است، کودکان را باهوش‌تر می‌کند. پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر در زمینه علم عصب‌شناسی حاصل شده است، این امکان را فراهم آورده است که بتوانیم تاثیر موسیقی بر مغز را با معیارهای کمی اندازه بگیریم.
پرفسور جین دیویدسون رییس دپارتمان موسیقی دانشگاه وسترن استرالیا، روی ارتباط موسیقی و بدن مطالعاتی انجام داده است که خلاصه‌ای از آن را در چند بخش، در مجله پیانو باربد می‌خوانید.
